Το επεισόδιο με το street party στη Λαμπρινή λειτούργησε ως ιδανικό πρόσχημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερασπίστηκε απλώς τον Χάρη Δούκα· έστειλε σήμα ενδιαφέροντος. Λεκτική αγκαλιά, βαριές εκφράσεις για «σκοταδισμό» και μια υπερβολική σπουδή να εμφανιστεί στο πλευρό του δημάρχου Αθηναίων. Στην πολιτική, τέτοιες κινήσεις δεν είναι ποτέ αθώες.
Στα παρασκήνια, η στήριξη δεν διαβάζεται ως θεσμική ευαισθησία αλλά ως διερευνητική κίνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει νέο αφήγημα και –κυρίως– νέα πρόσωπα με απήχηση πέρα από τα στενά του όρια. Ο Δούκας, με προφίλ «προοδευτικού τεχνοκράτη», μοιάζει ελκυστικός. Δεν είναι τυχαίο ότι η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε θύμιζε περισσότερο πολιτικό φλερτ παρά απλή υπεράσπιση.
Από την άλλη, ο δήμαρχος Αθηναίων κρατά αποστάσεις, χωρίς όμως να κλείνει πόρτες. Η δημόσια στήριξη δεν απορρίφθηκε, ούτε αποδοκιμάστηκε. Ένα χαμόγελο, μια σιωπή, μια δήλωση χωρίς αιχμές – όλα όσα χρειάζονται για να μείνει το παιχνίδι ανοιχτό. Το φλερτ, άλλωστε, δεν απαιτεί άμεσες δεσμεύσεις.
Το ερώτημα είναι ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη ποιον. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναζητά επειγόντως πολιτικό οξυγόνο και νέες συμμαχίες, ενώ ο Δούκας χτίζει προφίλ χωρίς να φορτώνεται κομματικές ταμπέλες. Μέχρι τότε, η ίντριγκα θα συνεχίζεται: με δηλώσεις-υπονοούμενα, στήριξη με αντάλλαγμα το βλέμμα στο μέλλον και ένα πολιτικό φλερτ που κανείς δεν παραδέχεται, αλλά όλοι βλέπουν.
