Του Κωνσταντίνου Δέδε – δικηγόρου
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει εισβάλλει στη ζωή μας. Για να μας διευκολύνει, όπως υποστηρίζουν οι εμπνευστές της. Πόσο και με ποιο τίμημα, μένει να το δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως σε λίγα χρόνια η ζωή μας θα έχει αλλάζει κατά πολύ. Αν δεν έχουμε προετοιμαστεί, πιθανότατα θα έχουμε μεγάλα θέματα. Πολλοί παρατηρούν όχι μόνο με σκεπτικισμό αλλά και με τρόμο τις ραγδαίες αλλαγές που βιώνουμε γύρω μας τα τελευταία χρόνια, περίπου στα πάντα. Η αίσθηση ότι δεν θα προλάβουμε να προσαρμοστούμε είναι απόρροια της συνειδητοποίησης των κινδύνων. Ειδικά, όσον αφορά στη λεγόμενη Generation X, δηλαδή τους γεννηθέντες από το 1965 ως το 1980. Αν και γενικότερα τεχνολογικά ενήμερη η προαναφερόμενη γενιά, στην εποχή των αλγόριθμων και της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) αυτό που μετρά είναι η ταχύτητα προσαρμογής στον κατακλυσμό των νέων δεδομένων.
Το γεγονός ότι λείπουν από την Ευρώπη εκατοντάδες χιλιάδες ειδικευμένοι εργαζόμενοι στον κλάδο της κυβερνοασφάλειας, λέει πολλά για το ότι κάποια κράτη και μαζί τους και πολλές επιχειρήσεις κινδυνεύουν να χάσουν το τρένο. Η εκπαίδευση πρέπει τάχιστα να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες της αγοράς. Δεν υπάρχουν περιθώρια για κωλυσιεργίες. Αν σημειωθούν και εδώ καθυστερήσεις, θα έρθει η ώρα που θα αναγκαστούμε να αποχαιρετήσουμε την όποια προσδοκία για ανάπτυξη, ειδικά μετά το ασυγκράτητο brain drain που βιώσαμε τα χρόνια της κρίσης. Ό,τι κι αν κάνουμε, απαιτούνται πλέον πολλές πρακτικές δεξιότητες, που θα πρέπει να συνοδεύονται και με τις σχετικές πιστοποιήσεις. Κι εμείς εδώ ακόμα αντιπαρατιθέμεθα για το άρθρο 16 ή για το πως και αν πρέπει να φυλάσσονται οι πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις ή ακόμα και ποιες θα πρέπει να είναι οι συνέπειες για τους φοιτητές ή «φοιτητές» που προκαλούν φθορές στις εγκαταστάσεις των ΑΕΙ. Πρόκειται για λάθος συζήτηση που προκαλεί απόγνωση σε όσους βλέπουν τι γίνεται στο εξωτερικό. Ίσως να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που συζητά σε αυτή τη φάση τέτοια πράγματα και όπου υπάρχει κόσμος που θεωρεί ότι η ασυδοσία συνιστά «δικαίωμα». Όσοι δεν μπορούν να προσαρμοστούν, καλό θα ήταν να πάνε να ζήσουν κάπου αλλού τον ετεροχρονισμένο «Μάη του ‘68» τους. Οι αντιπαραθέσεις με ιδεοληπτικούς που έχουν ξεχαστεί οχυρωμένοι πίσω από παρωχημένες και ολοκληρωτικές αντιλήψεις, δείχνει πόσο εκτός θέματος βρισκόμαστε στην εποχή της ΑΙ και της ρομποτικής. Θέμα προτεραιοτήτων. Όσο όμως περνά ο χρόνος κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε ακόμα περισσότερο σε συζητήσεις που έχουν απαντηθεί παντού σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες και να χάσουμε το τρένο της εξέλιξης. Η εκπαίδευσή μας πρέπει να ψηφιοποιηθεί έτι περαιτέρω. Η μεταρρύθμιση είναι ο μόνος δρόμος. Η δε επένδυση στην Παιδεία είναι επένδυση στο μέλλον. Ίσως κάποιοι να φοβούνται ότι θα εμφανιστεί κάποιο φάντασμα από μια άγνωστη «συνιστώσα» να μιλήσει για… «τεχνοφασισμό». Διότι το ακούσαμε και αυτό στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά, περνούν τα χρόνια και όσοι τα υποστηρίζουν αυτά, έχουν μπει στο χρονοντούλαπο.
Όλοι όσοι βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, πρέπει να εξοικειωθούν στο βαθμό του δυνατού με τους νέους ιλιγγιώδεις ρυθμούς αλλά και τις καινοτομίες που μας κατακλύζουν, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν στα νέα matrix περιβάλλοντα που θα δημιουργηθούν. Ο Άλντους Χάξλεϋ μας προειδοποίησε. Έγραψε το 1946 ότι «οι υλικές επιστήμες μπορούν να τεθούν σ’ εφαρμογή μ’ ένα τέτοιο τρόπο, που να καταστρέψουν τη ζωή, ή να καταστήσουν την ύπαρξη απαράδεκτα περίπλοκη και ανυπόφορη». Έγραψε όμως και ότι «σε μια εποχή αναπτυγμένης τεχνολογίας, η αναποτελεσματικότητα είναι αμάρτημα». Η μόνη μας επιλογή λοιπόν, είναι η προσαρμογή στις απαιτήσεις της εποχής μας.
