Δεν είναι τυχαία τα όσα βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες. Η συνεχής κλιμάκωση των επεισοδίων έχει συγκεκριμένους στόχους κι αυτό φαίνεται από τα όσα συμβαίνουν στους δρόμους κυρίως της Αθήνας αλλά και των υπολοίπων μεγάλων πόλεων της χώρας.
Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να συμμετέχουν σε ειρηνικές πορείες για να δώσουν και στην πολιτεία ένα μήνυμα. Όμως οι διοργανωτές, μάλλον έχουν άλλα πλάνα.
Αυτή η συνεχόμενη κλιμάκωση έχει κάποιους σκοπούς. Ξέρετε, εδώ και χρόνια, η αριστερά προσπαθεί να δημιουργεί τους δικούς της ήρωες. Αυτό το επιτυγχάνουν με τον γνωστό τρόπο, τις διαδηλώσεις, τα επεισόδια, τις επετείους κλπ. Το ίδιο έκαναν με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, το ίδιο έκαναν με τον Ζακ Κωστόπουλο, το ίδιο προσπαθούν να κάνουν κάθε φορά, όποτε δηλαδή υπάρχει θύμα της κρατικής ανεπάρκειας.
Θεωρητικά όμως, δεν έχουν επιλεκτική ευαισθησία.
Το ίδιο θα έκαναν και για το Μάτι, αλλά τότε οι σύντροφοί τους ήταν στην εξουσία και δεν ήθελαν να ενοχλήσουν.
Το ίδιο θα έκαναν και για τους νεκρούς στη Μάνδρα, αλλά ήταν στη βάρδια της συντρόφου τους Ρένας Δούρου, οπότε προσπέρασαν.
Το ίδιο θα έκαναν και με τη δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν, αλλά ήταν παράπλευρη απώλεια του αγώνα για την ανατροπή.
Το ίδιο θα έκαναν και με όλα τα θύματα της 17 Νοέμβρη, αλλά ήταν σύντροφοί τους και υπηρετούσαν τον αγώνα για την ανατροπή.
Το ίδιο θα έκαναν και με τους νεκρούς της Marfin, αλλά τους δολοφόνησαν οι ίδιοι, οπότε «δεν κόλλαγε».
Γενικά όπως βλέπετε, πρέπει να έχει συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο ο θύτης, αλλιώς δεν ξεσηκώνονται οι επαναστάτες.
Σήμερα λοιπόν, βλέπουμε ξεκάθαρα μια τεράστια προσπάθεια οικειοποίησης των νεκρών της τραγωδίας των Τεμπών από την αριστερά και τους ευρύτερους συντρόφους. Και είναι πλέον ανήθικη αυτή η προσπάθεια και πρέπει να σταματήσει.
Είναι και αυτός ακόμα ένας λόγος να επισπεύσει ο Πρωθυπουργός τις εκλογές…
