Ο Μητσοτάκης ανοίγει το παιχνίδι για το νερό με σχέδιο, τεχνολογία και 1.200 έργα σε εξέλιξη – Η λειψυδρία δεν περιμένει
Σε μια εποχή όπου το νερό παύει να είναι αυτονόητο και μετατρέπεται σε πρόκληση πρώτης γραμμής, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει αποφασισμένη να μην αφήσει την Ελλάδα απροετοίμαστη. Η σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου δεν ήταν άλλη μια καταγραφή προβλημάτων, αλλά μια ξεκάθαρη ένδειξη πολιτικής βούλησης: το θέμα της λειψυδρίας περνάει πλέον σε τροχιά εθνικού σχεδιασμού. Και αυτό δεν είναι ούτε απλό ούτε αυτονόητο. Για πρώτη φορά, το υδατικό απόθεμα αντιμετωπίζεται όχι ως τεχνικό ζήτημα τοπικής αυτοδιοίκησης ή ως πολυδιασπασμένη ευθύνη μεταξύ φορέων, αλλά ως ζωτικής σημασίας πολιτική προτεραιότητα, με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να δίνει το στίγμα: το νερό είναι δημόσιο αγαθό, και έτσι θα παραμείνει.
Η στρατηγική που παρουσιάστηκε δεν είναι απλώς μια λίστα ευχών. Είναι ένα οργανωμένο, πολυεπίπεδο σχέδιο που απαντά τόσο στο τώρα όσο και στο αύριο. Σε άμεσο χρόνο, περιλαμβάνει επείγουσες παρεμβάσεις και καμπάνια ευαισθητοποίησης, αλλά κοιτά και 30 χρόνια μπροστά, με επενδύσεις, τεχνολογία και αλλαγή νοοτροπίας. Οι πέντε άξονες που ανακοινώθηκαν –από τη διασφάλιση της δημόσιας φύσης του νερού έως την αξιοποίηση εργαλείων όπως η αφαλάτωση και η ανακύκλωση– δημιουργούν τις προϋποθέσεις για έναν νέο χάρτη υδατικής ασφάλειας. Η συμμετοχή της επιστήμης, των νέων τεχνολογιών και η κεντρική διαχείριση των έργων δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν επιδιώκει ημίμετρα, αλλά ένα καθαρό και συνεκτικό μοντέλο.
Και τα έργα; Δεν είναι μελλοντολογίες. Είναι εδώ. Πάνω από 1.200 έργα διαχείρισης υδάτων –με το 90% να αφορά την ύδρευση– βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, δίνοντας το σήμα πως η πράξη προπορεύεται της θεωρίας. Η υδρολογική ασφάλεια της χώρας δεν είναι απλώς περιβαλλοντική πρόκληση· είναι εργαλείο οικονομικής σταθερότητας, κοινωνικής συνοχής και τελικά εθνικής κυριαρχίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την επιλογή του να σηκώσει το βάρος του ζητήματος στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, επιβεβαιώνει ότι η εποχή των αποσπασματικών πολιτικών τελείωσε. Η νέα φάση, πιο τεχνοκρατική αλλά και πιο αποφασιστική, ξεκινά τώρα.
Εθνικός σχεδιασμός χωρίς «μπαλώματα»
Η θεσμική αναβάθμιση της πολιτικής για το νερό, με έμφαση στον εθνικό σχεδιασμό, δείχνει ξεκάθαρα μια πολιτική αλλαγής παραδείγματος. Ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων ήταν επί χρόνια το “χαλί” κάτω από το οποίο κρύβαμε τις υδάτινες ελλείψεις. Πλέον, το μοντέλο αλλάζει. Κεντρικός συντονισμός, καθαρές αρμοδιότητες και μακρόπνοο πλάνο. Η λειψυδρία δεν λύνεται ούτε με πυροσβεστικά μέτρα, ούτε με τοπικές μικροπολιτικές. Χρειάζεται τολμηρή αλλαγή και αυτή ξεκινά από την κορυφή.
Δημόσιο αγαθό, αλλά και βιώσιμη διαχείριση
Το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός επιμένει στη δημόσια φύση του νερού, σε μια συγκυρία όπου η ιδιωτικοποίηση των πάντων παρουσιάζεται ως λύση για όλα, έχει διπλό συμβολισμό: προστασία των πολιτών, αλλά και ανάληψη ευθύνης από το κράτος για την ορθή και βιώσιμη διαχείριση. Αυτό σημαίνει εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης με λογοδοσία, αλλά και αποδοτικότητα, ώστε το νερό να φτάνει όπου πρέπει και όσο πρέπει – χωρίς σπατάλες, χωρίς διαρροές, χωρίς πελατειακές αγκυλώσεις.
Τεχνολογία και καινοτομία στην πρώτη γραμμή
Από την αφαλάτωση και την ανακύκλωση έως τα “έξυπνα” δίκτυα ελέγχου, ο κυβερνητικός σχεδιασμός ενσωματώνει την τεχνολογία ως κρίσιμο εργαλείο. Δεν αρκεί να ανακυκλώνεις πολιτικές· πρέπει να καινοτομείς και να τολμάς. Η κλιματική κρίση δεν επιτρέπει αναβολές. Όταν η Ευρώπη είναι η ταχύτερα θερμαινόμενη ήπειρος και η Ελλάδα στην 19η θέση παγκοσμίως για τον κίνδυνο λειψυδρίας, η απάντηση πρέπει να είναι δυναμική, τεκμηριωμένη και –κυρίως– γρήγορη.
