Πέρασε ένας χρόνος από τον Πόλεμο στην Ουκρανία. Ένας καταστροφικός πόλεμος που κόστισε πολλές ζωές και που λαμβάνει χώρα στον πραγματικό κόσμο και όχι αυτόν του διαδικτύου ή της τηλεόρασης.
Οι περισσότεροι έπεσαν έξω ιδίως εν αναφορά της διάρκειας του πολέμου. Φυσικά οι αναλυτές λαμβάνουν διάφορες πληροφορίες αλλά ο ρόλος τους δεν είναι να προβλέψουν την ακριβή διάρκεια. Αν μπορούσαν να το κάνουν αυτό δεν θα ήταν αναλυτές αλλά πληροφοριοδότες ή θα ανήκαν στις μυστικές υπηρεσίες ανεπτυγμένων κρατών. Η αλήθεια είναι ότι κρίνοντας από τις προηγούμενες ταχείες παρεμβάσεις της Ρωσίας όπως στην Γεωργία ή τις περίπου αναπάντεχες όπως στην Συρία αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι αυτή την φορά οι προειδοποιήσεις των Δυτικών ήταν ακριβείς. Η δε αντίδραση και συνολική στήριξή τους στην Ουκρανία ήταν συντονισμένες.
Υπήρχε μία αίσθηση έπειτα από αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις ότι ο Ρωσικός στρατός είχε εκμοντερνιστεί επαρκώς ώστε να δύναται να διεξάγει πόλεμο που να προβληματίζει έντονα το σύνολος της Δύσης. Όταν όμως άρχισε να ξεδιπλώνεται ο πόλεμος, στο βόρειο τμήμα της Ουκρανίας ιδιαιτέρως, αυτή η δεκαετής πορεία προς τον πολεμικό εκμοντερνισμό της Ρωσίας αλλά και η συσσωρευμένη εμπειρία στα πεδία των μαχών δεν φάνηκαν. Είναι ελάχιστοι οι ψυχροί στην ματιά τους Δυτικοί αναλυτές που θα μπορούσαν να προβλέψουν τέτοια αποτυχία. Ίσως η κυριότερη αποτυχία όσον αφορά τους αναλυτές ήταν αυτή της μη συμπερίληψης στην εξίσωση του τμήματος εκείνου της Δύσης που έχει εμμονή με την Γεωπολιτική Αρχιτεκτονική του Μπρεζίνσκι. Αυτοί οι ίδιοι που αντιλαμβάνονται τοιουτοτρόπως τα ζητήματα Γεωπολιτικής βλέπουν τον Μερσχάιμερ περίπου ως φιλορώσο. Φυσικά αυτά είναι παιδικές ασθένειες. Καλός και κακός. Ενάρετος και διαβολικός. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Σε πολίτες – καταναλωτές η προπαγάνδα αποκτά αξία μόνον όταν το διαθέσιμο εισόδημα δεν φτάνει ώστε να πυροδοτηθεί το όνειρο να γίνουμε Καρντάσιανς. Και καλώς ή κακώς, εκτός από τις χαμένες ζωές ο πληθωρισμός έχει χτυπήσει τους Δυτικούς σκληρά διότι ο πόλεμος έρχεται μετά τα μέτρα σκληροπυρηνικού εγκλεισμού. Πιο ανησυχητική από όλα είναι όμως η ολοένα και μεγαλύτερη σύζευξη Ρωσικών και Κινεζικών συμφερόντων. Όσο συνεχίζονται οι σκληρές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας τόσο αυτός ο δεσμός θα ενδυναμώνεται. Διότι προς ώρας μπορεί μεν η Ρωσία να είναι περισσότερο χαμένη από την άλλη όμως δεν απεδείχθη η διατήρηση του Πούτιν στον θρόνο επισφαλής ούτε κατά διάνοια.
Και αυτό, όσο και να μη το παραδέχονται, ήταν μία από τις βασικές στοχεύσεις. Ουδείς γνωρίζει πως θα λήξει ο πόλεμος. Ο κόσμος που αναδύεται είναι πια και με την βούλα Πολυπολικός.
