Γράφει ο Δημήτρης Γαλλής

Ας ξεκινήσουμε από βασικές παραδοχές: Οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. αποτελούν για την Ελλάδα, πέραν των θεσμοθετημένων στόχων, καθαρή εισροή κεφαλαίων. Κατά συνέπεια, η ελληνική πολιτεία έκανε πάντοτε τα στραβά μάτια σε φαινόμενα ψεύτικων δηλώσεων και απατηλών εισπράξεων. Το μείζον ήταν, πάντα, να μην αναγκαστούμε να επιστρέψουμε χρήματα στην Ένωση. Ταυτόχρονα, έμενε ικανοποιημένη και η εκλογική πελατεία. Καθόλου τυχαία, όλες οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν πρόστιμα από την Ένωση και όλες οι κυβερνήσεις δεν έσπευσαν να θωρακίσουν το σύστημα των επιδοτήσεων.

Όλα τούτα, σε ένα κράτος που η διαφθορά του δημόσιου τομέα ξεχειλίζει από τα παράθυρα. Εφορίες Πολεοδομίες, Τελωνεία και όχι μόνο, λάμπουν ως σήμερα. Το τι γινόταν τα προ της χρεωκοπίας χρόνια δεν μπορεί κανείς να το φανταστεί. Μπορεί όμως να το υποθέσει, βλέποντας ότι κάθε κτίριο και κάθε κοτέτσι χρειάζεται πλέον τακτοποίηση για να μεταβιβαστεί. Κοινώς να πληρωθούν πρόστιμα για αυθαίρετα επί κτισμάτων για τα οποία υπάρχει νόμιμη άδεια με σφραγίδα ότι το κτίριο χτίστηκε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα (!). Εννοείται πως ο υπογράφων αυτήν δεν έχει πάθει τίποτα. Ρωτήστε όποιον έμπορο γνωρίζετε για να πει ότι κάθε φορά που ανακοινώνονταν περαίωση δεχόταν επίσκεψη για φορολογικό έλεγχο, ο οποίος στοίχιζε τελικά κάτι λιγότερο από το ποσό της επικείμενης περαίωσης. Μια καλολαδωμένη μηχανή ! Κάτι θα έχετε ακούσει για χαμένους φακέλους στα αρχεία υπηρεσιών.

Ένας νεαρός δικηγόρος προσπάθησε κάποτε να εμποδίσει το άνοιγμα καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Δεν τα κατάφερε ! Διαπίστωσε όμως ότι η νομοθεσία ήταν στημένη έτσι, ώστε να μην μπορεί να τα καταφέρει.

Όλα αυτά, πολύ συγκεκριμένα και εξειδικευμένα, γνωστά σε όλους, ουδέποτε υπήρξαν αντικείμενο εξαγγελιών οποιουδήποτε κόμματος. Πέρα από γενικόλογες διακηρύξεις περί ακεραιότητας και πάταξης της φοροδιαφυγής, ουδέν το συγκεκριμένο εξαγγέλθηκε ποτέ. Καθόλου τυχαία.

Η μηχανοργάνωση και η ψηφιοποίηση των διαδικασιών του δημοσίου μάζεψε τη διαφθορά, αλλά δεν την εξάλειψε. Πέτυχε και κάτι ακόμη: το ηλεκτρονικό αίτημα του πολίτη το βλέπει η ιεραρχία και ο υπάλληλος αναγκάζεται να ασχοληθεί. Τα παλιό χάρτινο πρωτόκολλο δεν το έβλεπε κανείς, ούτε μπορούσε να αντιληφθεί αν κάποιο χαρτί, αντί να πρωτοκολληθεί απλώς σκίζονταν.

Πέραν από τα προληπτικά και τα κατασταλτικά μέτρα, προϋπόθεση για να παταχθεί η διαφθορά είναι το να αποκτήσουμε ήθος και για να αποκτήσουμε ήθος πρέπει να αποκτήσουμε ουσιαστική παιδεία.

Ουσιαστικά να εγκαταλείψουμε την προ χρεωκοπίας αντίληψη του επιτυχημένου που έβγαλε πολλά λεφτά και όχι του επιτυχημένου που υπηρετεί αξίες και αυτοπεριορίζεται, μη υποκύπτοντας στον ευδαιμονισμό. Να πάψουμε να ονειρευόμαστε την επιστροφή στο παρελθόν.

Συνεπώς, οι κραυγές για τον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι απλώς υποκριτικές. Όταν μπουκάρει ο Εισαγγελέας καταδικάζουμε τη διαφθορά. Πριν μπουκάρει, δεν ξέραμε, δεν είδαμε, δεν ακούσαμε.

Η διαφθορά υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει όσο δεν την ονομάζουμε συγκεκριμένα, σε κάθε συγκεκριμένο τομέα και με συγκεκριμένα παραδείγματα. Όλοι τη γνωρίζουμε. Και αν ο πολίτης φοβάται τα αντίποινα, ο πολιτικός διαθέτει ασυλία. Για αυτόν το λόγο του χορηγήθηκε ! Υπάρχει παράδειγμα στελέχους του Δημοσίου που ερεύνησε τη διαφθορά και βρέθηκε αντιμέτωπος με καμιά εξηνταριά μηνύσεις, την αντίκρουση των οποίων πλήρωσε από την τσέπη του και με ένα φορολογικό έλεγχο, ο οποίος του έκανε τη ζωή πατίνι επί τετραετία μέχρι να ακυρωθεί από τα δικαστήρια. Αν με εννοείτε.

Επιστρέφοντας στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η αντιπολίτευση ζητεί προανακριτική και παραίτηση της κυβέρνησης. Θα συμφωνούσα. Ας το σχολιάσουμε όμως λίγο.

Στην υπόθεση των Τεμπών, η αντιπολίτευση υπέβαλε δύο προτάσεις μομφής με ψευδή στοιχεία, δήθεν προερχόμενα από τη δικογραφία. Υπέβαλε και δύο αιτήματα προανακριτικών επιτροπών, επίσης με ψευδή στοιχεία, δήθεν προερχόμενα από τη δικογραφία. Επί δύο χρόνια ψεύδονταν εν γνώσει της, προσπαθώντας με βάση ένα «άγνωστο καύσιμο» και ένα «παράνομο φορτίο» να κάνει αντιπολίτευση της συμφοράς. Με ποια αξιοπιστία θα παραστήσει τον Εισαγγελέα στον ΟΠΕΚΕΠΕ;

Πριν παραιτηθεί η Κυβέρνηση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ (όπως παραιτήθηκαν και οι προηγούμενες;) σκόπιμο θα ήταν να έχει παραιτηθεί ολόκληρη η ψευδόμενη αντιπολίτευση του ξυλολίου και του φορτίου. Παλαβομάρες γράφω, σωστά;

Δεν βλέπω την αντιπολίτευση να ονομάζει τη διαφθορά με τρόπο συγκεκριμένο, ούτε να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπισή της. Οι νομικοί γνωρίζουν ότι η αξίωση επιστροφής των απατηλών επιδοτήσεων θα είναι χρονοβόρα και επίπονη, έχει δε υποπέσει σε παραγραφή για μεγάλο μέρος των περιπτώσεων.

Κατά συνέπεια, ας πέσει η κυβέρνηση (για να γίνει σήμερα η δουλειά) και όταν θα έρθουμε στα πράγματα, ουδείς θα ασχοληθεί με τα κλεμμένα. Θα βρούμε ένα τρόπο να τα ρίξουμε στους προηγούμενους. Κλείσιμο ματιού.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι κομματικοί μηχανισμοί υπάρχουν για να διασφαλίζουν τη νομή της εξουσίας από τα μέλη τους και εξυπηρετήσεις στους φίλους. Ταυτίζουν το καλό του τόπου με τη διοίκηση από τους ίδιους. Δεν καλούν τους καλύτερους να αναλάβουν τη διοίκηση της χώρας, αλλά τους ημέτερους.

Κατά συνέπεια, όποιος θέλει να τον πάρουμε στα σοβαρά, ας καταργήσει τις κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις παντού και ας αποδείξει ότι διαθέτει κόμμα με καταστατικό, αρχές και στελέχη που δεν είναι γραμμένα στις τοπικές και είναι σε θέση να προτείνουν λύσεις και να διοικήσουν. Ας μην ξαναδιορίσει βουλευτή σε κυβερνητική θέση, αλλά μόνο αξιολογημένο τεχνοκράτη.

Θα μου πείτε, την κατάργηση των πελατειακών δικτύων, δεν την θέλουν οι πελάτες, οι ψηφοφόροι δηλαδή…. άρα, γιατί ο πολιτικός να αυτοκτονήσει;