Είναι βαριά η καλογερική, έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέγονται κ.ο.κ.
Παροιμίες της ελληνικής παράδοσης που δείχνουν διαχρονικά πόσο εύκολο είναι, όταν δεν διαχειρίζεσαι μια κατάσταση, να προσπαθήσεις να πείσεις άπαντες, ότι έχεις τη λύση.
Είναι πράγματι πάρα πολύ εύκολο να κρίνεις και να κατακρίνεις όσους προσπαθούν να κάνουν μια δουλειά, όταν δεν κάνεις εσύ αυτή τη δουλειά. Είναι πράγματι πολύ εύκολο να λες «να μειώσεις τους φόρους ρε Μητσοτάκη», όταν από τα χέρια σου δεν περνά απολύτως τίποτα, ή όταν εσύ ο ίδιος δεν έκανες τίποτα για αυτό όταν μπορούσες και αντιθέτως, τους υπερδιπλασίασες.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να κρίνεις συμφωνίες για το μεταναστευτικό όπως αυτή του Μηταράκη χωρίς καν να τις διαβάσεις. Βλέπεις μπορείς πολύ εύκολα να ξεσηκώσεις κόσμο ο οποίος φυσικά δεν έχει την υποχρέωση να τα γνωρίζει όλα. Πόση ευθύνη όμως έχεις εσύ για τα αισχρά ψέματα που του λες για να τον κοροϊδεύεις και να ικανοποιείς τη δική σου υστεροβουλία;
Είναι πάρα πολύ εύκολο να λες «12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο», αραχτός από τον καναπέ του σπιτιού σου, ή στη ζεστασιά του γραφείου στη Βουλή, όταν από τα χέρια δεν περνά μια τέτοια απόφαση. Γιατί ξέρεις, ότι αν εσύ ήσουν στη θέση του Μητσοτάκη, δεν θα το έκανες ποτέ. Επίσης όμως, ξέρεις ότι δεν θα είσαι ποτέ στη θέση που είναι ο Μητσοτάκης, γι’ αυτό και μπορείς να το λες έτσι εύκολα. Δεν έγινε και κάτι. Αρκεί να μαζεύονται ψηφαλάκια.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να κρίνεις τη συμφωνία με τη Γαλλία και να λες ότι «μας ρίξανε», λες και πήγαμε για ψώνια στο μανάβικο και μας πιάσανε κότσο στο ζύγι.
Είναι επίσης πάρα πολύ εύκολο τη Δευτέρα να λες «τι πήγε να κάνει ο Δένδιας στην Άγκυρα να γίνει ρεζίλι όπως οι προηγούμενοι;», και την Τρίτη που ο Δένδιας έχει ορθώσει ανάστημα στην Άγκυρα να λες ότι προκαλεί και κάνει θεατρινισμούς.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να λες ότι η χώρα έχει παραδοθεί στην Αμερική. Βλέπεις έχουμε και αυτόν τον αντιαμερικανισμό τρομάρα μας, που μας έχει βοηθήσει και πολύ στο παρελθόν (not). Αυτό που είναι δύσκολο να πεις όμως είναι ότι εφόσον η χώρα μας έχει επιλέξει τους συμμάχους της, πρέπει κι εμείς να στεκόμαστε εκεί στο πλάι. Δεν είναι τα εθνικά θέματα πεδίο αντιπαράθεσης. Οι συμμαχίες είναι συμμαχίες και δεν μπορούμε κάθε λίγο και λιγάκι να κάνουμε ότι καρφωθεί στο μυαλό του κάθε τάχα πατριώτη, που βλέπει ευκαιρίες για αντιπολίτευση και για να τσακώσει ένα 3%.
Όταν η Ελλάδα επεκτείνεται από δυσμάς, σου είναι πολύ εύκολο να επιτίθεσαι και να κατακρίνεις λέγοντας πως το εξ ανατολών είναι το θέμα. Την ίδια ώρα όμως που η Τουρκία κάνει τα παιχνίδια της ανατολικότερα, εσύ φωνάζεις και λες ότι εμείς δεν κάνουμε τίποτα, ξεχνώντας (μάλλον επίτηδες) τα υπόλοιπα.
Δεν είναι απορίας άξιο τίποτα από όλα αυτά. Είναι ο εύκολος δρόμος για να έχεις fans, οπαδούς, ακολούθους, likes, να το παίζεις μέγας αναλυτής και δήθεν πατριώτης, ξεχνώντας πως το πραγματικό πατριωτικό καθήκον είναι η προστασία της ακεραιότητας της πατρίδας σου και όχι να είσαι θερμοκέφαλος και να κάνεις κινήσεις εντυπωσιασμού.
