Τζιτζικώστας

Τζιτζικώστας αλλάζει ταχύτητα στις Βρυξέλλες: Ρεαλιστικό «φρένο» στο δόγμα της απαγόρευσης και νέα εποχή για το ευρωπαϊκό αυτοκίνητο

Σε μια περίοδο που η ευρωπαϊκή οικονομία αναζητά σταθερότητα, επενδυτική σιγουριά και βιομηχανική αυτοπεποίθηση, η απόφαση των Βρυξελλών για το μέλλον του αυτοκινήτου δεν είναι απλώς τεχνική. Είναι βαθιά πολιτική – και ξεκάθαρα διορθωτική. Το νέο «Automotive Package» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έρχεται να ανατρέψει το αφήγημα της απόλυτης απαγόρευσης των θερμικών κινητήρων μετά το 2035, εισάγοντας έναν όρο που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια: κοινή λογική.

Με τον Έλληνα επίτροπο Βιώσιμων Μεταφορών και Τουρισμού, Απόστολο Τζιτζικώστα, στο προσκήνιο, η ΕΕ επιλέγει έναν πιο ευέλικτο, τεχνολογικά ουδέτερο δρόμο. Ο στόχος για μείωση εκπομπών CO₂ «κλειδώνει» στο 90% έως το 2035, αφήνοντας χώρο σε υβριδικά, e-fuels, EREV και σύγχρονους ICE, χωρίς να ακυρώνεται ο στρατηγικός ρόλος των ηλεκτρικών. Με άλλα λόγια, τέλος στα ιδεολογικά πειράματα που απειλούσαν θέσεις εργασίας, εργοστάσια και ανταγωνιστικότητα.

Από την ιδεολογία στην παραγωγή

Το μήνυμα είναι σαφές: η Ευρώπη δεν αυτοϋπονομεύεται. Αντί να πιέσει τους πολίτες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μεταφέρει το βάρος της μετάβασης εκεί που πραγματικά μπορεί να σηκωθεί – στους μεγάλους εταιρικούς στόλους και στις πολυεθνικές με πάνω από 250 εργαζόμενους. Μόλις το 0,16% των επιχειρήσεων, αλλά με το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Πολιτική στόχευση, όχι οριζόντια τιμωρία.

Παράλληλα, τα κίνητρα για μικρά, προσιτά ηλεκτρικά αυτοκίνητα έως 4,2 μέτρα και η έμφαση στην ευρωπαϊκή παραγωγή μπαταριών δείχνουν ότι οι Βρυξέλλες έλαβαν το μήνυμα της αγοράς – και της κοινωνίας. Δημόσιο χρήμα, μετρήσιμο αποτέλεσμα και προστιθέμενη αξία εντός ΕΕ.

Σε αντίθεση με τις εύκολες κραυγές της αντιπολίτευσης περί «πράσινης υποχώρησης», η πραγματικότητα είναι διαφορετική: η Ευρώπη δεν κάνει πίσω, αλλά προχωρά μπροστά με σχέδιο. Προστατεύει τη βιομηχανία της, διατηρεί την πορεία προς τη βιωσιμότητα και αφήνει τον καταναλωτή να επιλέξει – όχι να υποχρεωθεί.

Η μετάβαση, τελικά, δεν κερδίζεται με απαγορεύσεις. Κερδίζεται με ρεαλισμό, επενδύσεις και πολιτικές που αντέχουν στον χρόνο. Και αυτή τη φορά, το τιμόνι δείχνει να κρατιέται σταθερά.