Με δηλώσεις για «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» και φιλοφρονήσεις προς τη Μαρία Καρυστιανού, ο πρώην υπουργός επιχειρεί να επανέλθει στο προσκήνιο

Ο Πάνος Καμμένος επανήλθε στα τηλεοπτικά παράθυρα για να θυμίσει — μάλλον άθελά του — γιατί το πολιτικό του κεφάλαιο έχει εξαντληθεί. Μίλησε για τον Τσίπρα, για τους «δύο εκατομμύρια ψηφοφόρους» που δεν εκπροσωπούνται, ακόμη και για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ξέχασε, όμως, ότι η τελευταία φορά που συμμετείχε σε κάτι παρόμοιο, η χώρα πλήρωσε ακριβά τα πειράματα συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ρητορική του παραμένει ίδια: δραματική, αυτάρεσκη, με δόσεις “προφητείας”. Μόνο που το κοινό έχει κουραστεί από τους παλιούς ρόλους και τις ανακυκλωμένες ατάκες. Ο Καμμένος προσπαθεί να ξαναγίνει επίκαιρος, χωρίς να συνειδητοποιεί πως η ίδια του η παρουσία θυμίζει το παρελθόν που οι πολίτες θέλουν να ξεχάσουν.

Αναζητώντας σημαία σε ξένο καράβι

Οι φιλοφρονήσεις προς τη Μαρία Καρυστιανού δείχνουν περισσότερο πολιτική μοναξιά παρά στήριξη. Ο πρώην υπουργός αναζητά νέα στέγη, νέα αφήγηση, ίσως και μια θέση σε ένα αφήγημα που δεν τον χωράει. Κι όσο μιλά για «νέα πρόσωπα» και «δικαιοσύνη», ξεχνά πως υπήρξε επί χρόνια μέρος του πιο κουρασμένου πολιτικού σκηνικού.

Η Ελλάδα του 2025 δεν ψάχνει για “πατριωτικές εξάρσεις” και θεατρινισμούς, αλλά για συνέπεια και σοβαρότητα. Ο Πάνος Καμμένος μπορεί να νοσταλγεί το 2015, όμως η χώρα έχει προχωρήσει. Και στη νέα εποχή της πολιτικής σταθερότητας, δεν υπάρχει χώρος για ρεβάνς από όσους κάποτε έπαιξαν με τη φωτιά.