Σταθερός άξονας σταθερότητας: Αθήνα και Λευκωσία χαράσσουν κοινή πορεία σε ενέργεια και Κυπριακό

Με κοινό βηματισμό κινούνται Αθήνα και Λευκωσία, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά τον ρόλο τους ως άξονα σταθερότητας και συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η 3η Διακυβερνητική Σύνοδος Ελλάδας – Κύπρου που πραγματοποιείται σήμερα στην Αθήνα, δίνει το στίγμα της στενής συνεννόησης των δύο κυβερνήσεων σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης επιδιώκουν να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή διάσταση της συνεργασίας τους, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα μεγάλα ενεργειακά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Συντονισμός σε όλα τα μέτωπα – από την ενέργεια έως την ΕΕ

Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκαν οι περιφερειακές εξελίξεις, το Κυπριακό και οι νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται μετά την εκλογή Ερχιουρμάν στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων. Παράλληλα, ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στην προώθηση των ενεργειακών διασυνδέσεων, με αιχμή το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, που αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τις δύο κυβερνήσεις. Όπως επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές, η Ελλάδα, μέσα από τον ρόλο της στην πρόσφατη διατλαντική σύνοδο για την ενέργεια (P-TEC), ενισχύει τη θέση της ως κόμβος ενεργειακής ασφάλειας και διαφοροποίησης των πηγών στην περιοχή, προς όφελος και της Κύπρου.

Την ίδια ώρα, Αθήνα και Λευκωσία προετοιμάζονται από κοινού για την επικείμενη ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από την Κύπρο το πρώτο εξάμηνο του 2026, γεγονός που δημιουργεί προοπτικές ανάληψης κοινών ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών – με στόχο τη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ένωσης στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και το Κυπριακό.

Η 3η Διακυβερνητική Σύνοδος, πέρα από τον συμβολισμό της, αποκτά και ουσιαστικό χαρακτήρα: αποδεικνύει πως Ελλάδα και Κύπρος δεν περιορίζονται σε μια ρητορική αλληλοϋποστήριξης, αλλά προχωρούν με σχέδιο και ρεαλισμό σε έναν κοινό οδικό χάρτη συνεργασίας. Σε μια περιοχή όπου η σταθερότητα δεν είναι δεδομένη, ο κοινός βηματισμός Αθήνας και Λευκωσίας στέλνει σαφές μήνυμα: ότι ο ελληνισμός μπορεί, όταν ενεργεί ενωμένος και με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, να διαμορφώνει εξελίξεις και όχι απλώς να τις ακολουθεί.