Ο φετινός Προϋπολογισμός δεν έρχεται απλώς να κλείσει αριθμητικά ένα ακόμη οικονομικό έτος. Έρχεται να απαντήσει σε ένα πολιτικό ερώτημα που πιέζει την κυβέρνηση και την κοινωνία ταυτόχρονα: πώς μεταφράζεται η δημοσιονομική σταθερότητα σε απτό όφελος για την καθημερινότητα. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλής, σκοπεύει να δώσει απάντηση με καθαρούς όρους, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς τον πειρασμό των εύκολων υποσχέσεων.
Το μήνυμα προς τους αγρότες θα είναι σαφές, αλλά δεν θα εξαντληθεί εκεί. Το βάρος της ομιλίας θα πέσει στις οικογένειες, στους νέους και στη μεσαία τάξη, δηλαδή στα κοινωνικά στρώματα που δεν ζητούν θαύματα, αλλά σταθερότητα, προβλεψιμότητα και λύσεις που «φαίνονται» στο τέλος του μήνα. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η κοινωνική ανοχή δεν κερδίζεται με μακροοικονομικούς δείκτες, αλλά με πολιτικές που αγγίζουν την πραγματική ζωή.
Κεντρικό πεδίο αυτής της μάχης είναι το στεγαστικό. Όχι ως επικοινωνιακό σύνθημα, αλλά ως πρόβλημα που απειλεί να υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή. Η φιλοσοφία που θα παρουσιαστεί δεν στηρίζεται σε μία μόνο παρέμβαση, αλλά σε ένα πλέγμα κινήτρων και ρυθμίσεων, με στόχο να αυξηθεί η προσφορά κατοικίας και να αποσυμπιεστούν οι τιμές. Η αξιοποίηση χιλιάδων κλειστών διαμερισμάτων, η ενεργοποίηση της ιδιωτικής κατασκευής με κοινωνικά ανταλλάγματα και η επαναξιολόγηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης συνθέτουν ένα πιο ρεαλιστικό μοντέλο από τις εύκολες καταγγελίες της αντιπολίτευσης.
Ο προϋπολογισμός ως πολιτικό σχέδιο και όχι ως λογιστικό φύλλο
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει και το μέτρο που κρατήθηκε μακριά από διαρροές. Όχι επειδή πρόκειται για «πυροτέχνημα», αλλά ακριβώς επειδή, όπως λένε όσοι γνωρίζουν, έχει χαρακτήρα στοχευμένο και μετρήσιμο. Σε μια εποχή που η κοινωνία έχει κουραστεί από εξαγγελίες χωρίς συνέχεια, το Μαξίμου επενδύει στο στοιχείο της αξιοπιστίας: λιγότερα λόγια, περισσότερη εφαρμογή.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός θα υπενθυμίσει ότι ο σημερινός σχεδιασμός δεν ξεκινά από το μηδέν. Προγράμματα όπως το «Σπίτι μου» και τα επιδόματα στέγασης δεν παρουσιάζονται ως πανάκεια, αλλά ως βάσεις πάνω στις οποίες χτίζονται οι επόμενες παρεμβάσεις. Το μήνυμα είναι σαφές: η πολιτική για τη στέγη δεν είναι αποσπασματική, αλλά εξελίσσεται βήμα-βήμα.
Σε τελική ανάλυση, ο Προϋπολογισμός του 2026 θα παρουσιαστεί ως κάτι περισσότερο από ένα οικονομικό εργαλείο. Ως ένας οδικός χάρτης που συνδέει το σήμερα με το αύριο, από το 2025 έως το 2027 και με καθαρό βλέμμα προς το 2030. Μήνα-μήνα, με συγκεκριμένες παρεμβάσεις και χωρίς αστερίσκους.
Σε μια πολιτική σκηνή όπου η αντιπολίτευση επενδύει στην καταγγελία χωρίς εναλλακτική, η κυβέρνηση επιχειρεί να απαντήσει με σχέδιο, χρονικό ορίζοντα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Και αυτό, τελικά, είναι το πραγματικό στοίχημα του φετινού Προϋπολογισμού.
