Ετεροχρονισμένα ή προφητικά, το πρωτοσέλιδο της Αυγής για τους «Παράλληλους βίους» Τσίπρα – Φάμελλου μοιάζει σήμερα σχεδόν… αυτοσαρκαστικό. Γιατί αν κάτι απέδειξε η χθεσινή συνεδρίαση της ΚΟ, είναι πως στο κόμμα της Κουμουνδούρου οι βίοι μπορεί να ’ναι παράλληλοι, αλλά τα νεύρα τέμνονται κάθετα. Οι βουλευτές, για ακόμη μία φορά, κλήθηκαν να απαντήσουν στο υπαρξιακό τους δίλημμα: πάμε Πάτρα για το σόου Τσίπρα ή μένουμε Αθήνα για την ευπρεπή σοβαροφάνεια Φάμελλου; Ένα κόμμα, δύο ομιλητές, τρεις τάσεις και… κανείς να γράψει το σενάριο.
Η ηγεσία Φάμελλου συνέχισε το γνωστό τροπάριο περί «εναλλακτικής πρότασης εξουσίας» και «ενότητας», καρφώνοντας έμμεσα τον πρώην Πρωθυπουργό για «κατακερματισμούς» και «κομματικά εγώ». Ειρωνεία; Αυτές ακριβώς οι διαφορές συνθέτουν σήμερα το νέο… προοδευτικό παζλ, στο οποίο κάθε κομμάτι προσποιείται ότι ταιριάζει με το διπλανό.
Όταν ο Φάμελλος μιλάει στη Βουλή και ο Τσίπρας μοιράζει προσκλητήρια
Η προαναγγελία της ομιλίας Τσίπρα στην Πάτρα την ίδια στιγμή που ο Φάμελλος μιλά για τον προϋπολογισμό στη Βουλή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε τα νεύρα των βουλευτών. Άλλοι το είδαν ως «πολιτικό μήνυμα», άλλοι ως «άκομψη πρόκληση» και μερικοί ως ευκαιρία να… μην εμφανιστούν πουθενά. Η ηγεσία προσπάθησε να κρύψει τις εντάσεις πίσω από «συνοπτικές διαδικασίες», χωρίς δευτερολογίες και χωρίς περιττές τοποθετήσεις — μην έχουμε και αδέσποτα πυρά.
Στο παρασκήνιο, η προσέγγιση Φάμελλου – Πολάκη δίνει στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου μια αίσθηση προσωρινής σταθερότητας, όσο σταθερό μπορεί να είναι ένα οικοδόμημα που τρίζει κάθε φορά που ο Τσίπρας «βγαίνει στην κοινωνία». Στον εξώστη, η νέα «τριάδα στήριξης» της ηγεσίας στέλνει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση, υπογραμμίζοντας ότι ο έλεγχος του κάδρου περνάει πλέον αλλού.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει την Τρίτη: θα μιλήσουν δύο αρχηγοί; Ένας; Ή κανένας; Γιατί, στο τέλος, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ποιος μιλάει — είναι ποιος ακούει.
