Μεγάλη απώλεια για τον πολιτισμό καθώς έφυγε, ξαφνικά, από τη ζωή η Δέσποινα Γερουλάνου, Πρόεδρος του Δ.Σ. της διοργάνωσης «2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη και αδερφή του Παύλου Γερουλάνου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν με λοίμωξη του αναπνευστικού στην μονάδα εντατικής θεραπείας όπου και άφησε σήμερα την τελευταία της πνοή. Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε ταχύτηατα εξαιτίας ενός αυτοάνοσου νοσήματος από το οποίο έπασχε.
Απόγονος των Μπενάκηδων, κόρη του Μαρίνου Γερουλάνου και της Αιμιλίας Γερουλάνου-Καλλιγά, εγγονής του Αντώνη Μπενάκη, η Δέσποινα Γερουλάνου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Θεάτρου Τέχνης (Θέατρο Τέχνης) Κάρολος Κουν. Εργάστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο, από το 1983 έως το 1990, με τον Δημήτρη Χορν, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, κ.ά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα ζωγραφικής, γλυπτικής και κοσμημάτων στο Παρίσι και το 1992 οργάνωσε την πρώτη της ατομική έκθεση κοσμημάτων στην Αθήνα. Ακολούθησαν περισσότερες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Από το 1994 ήταν υπεύθυνη για τα Πωλητήρια του Μουσείου Μπενάκη, αναδιαμορφώνοντας το πωλητήριο στο παλιό κτίριο του Μουσείου και ιδρύοντας τρία νέα, ενώ παράλληλα σχεδίαζε αντικείμενα και προωθητικό υλικό για όλα τα πωλητήρια.
Επιμελήθηκε εκθέσεις και εκδηλώσεις εφαρμοσμένων τεχνών και design, μεταξύ των οποίων οι σειρές «Αναζητήσεις στην Ύλη» και «Η Βιτρίνα της Κριεζώτου. Ένας Καλλιτέχνης Προτείνει», αναδεικνύοντας σημαντικούς εκπροσώπους των εφαρμοσμένων τεχνών και του design στην Ελλάδα.
Ήταν είναι μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Πολιτιστικό Συμβούλιο του Michelangelo Foundation for Creativity and Craftsmanship.
Συλλυπητήρια μηνύματα
Λίνα Μενδώνη: «Είναι πραγματικά οδυνηρή η απώλεια της Δέσποινας Γερουλάνου, μιας φίλης, μιας γυναίκας δραστήριας, που μαγνήτιζε τον συνομιλητή της με την παιδεία, την ευγένεια και την ευφυία της. Η Δέσποινα τίμησε τη μεγάλη της οικογενειακή παράδοση, ως απόγονος της οικογένειας Μπενάκη και ασχολήθηκε με τον Πολιτισμό σε ένα πλήθος δραστηριοτήτων και από πολλές θέσεις, πάντοτε με πάθος, ορμή, νέες ιδέες, ευρηματικότητα και αποτελεσματικότητα. Οι σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και στο Θέατρο Τέχνης, τα μαθήματα ζωγραφικής, γλυπτικής και κοσμήματος, διεύρυναν ακόμη περισσότερο τους ανοιχτούς ορίζοντες που απέκτησε μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον, όπου τα γράμματα, οι τέχνες, η αγάπη για τις συλλογές και την παράδοση, είχαν πάντοτε κεντρικό ρόλο. Η συνεισφορά της στο εκθεσιακό πρόγραμμα του Μουσείου Μπενάκη, στον τρόπο, με τον οποίο ανανεώθηκε ο σχεδιασμός των εκθέσεων, ήταν καθοριστική. Εξέφρασε τη δοτικότητα που τη χαρακτήριζε ως προσωπικότητα, αναλαμβάνοντας μια εξαιρετικά δύσκολη θέση, τη θέση του Προέδρου του Δ.Σ. της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, και υπερέβαλε εαυτήν, ώστε η Ελευσίνα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του θεσμού. Δούλεψε σκληρά, αντιμετώπισε προβλήματα και προκλήσεις, έδωσε λύσεις. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συνεργασία μας. Της χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα κατάφερε. Την ευχαριστώ για τη φιλία της και για όλα όσα μας προσέφερε. Βαθιά συλλυπητήρια στην οικογένειά της, στην Αιμιλία, τον Παύλο, την Ειρήνη, τη Μαρίνα και στους πολλούς της φίλους».
Νικόλας Γιατρομανωλάκης: «Με συντριβή αναγκαζόμαστε σήμερα να αποχαιρετήσουμε την Δέσποινα. Την δημιουργική, δυναμική, αστεία, υπερδραστήρια, γοητευτική Δέσποινα που δεν δίστασε ούτε λεπτό να πει το ναι στην τεράστια πρόκληση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ελευσίνας, που πάντοτε έβαζε το μουσείο Μπενάκη, την Πολιτιστική, τους φίλους της πάνω από την υγεία της. Η Δέσποινα ήταν μια δύναμη της φύσης και αυτό το κάνει ακόμα πιο αδιανόητο ότι χάθηκε τόσο πρόωρα, αφήνοντας πίσω ένα τεράστιο κενό. Τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια της και σε όλους της τους φίλους. Ήταν τιμή μου που συνεργάστηκα μαζί της».
