Η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου δεν είναι άλλη μία ευρωπαϊκή σύναξη δηλώσεων καλών προθέσεων. Είναι ένα κρίσιμο τεστ πολιτικής σοβαρότητας, γεωπολιτικής ευθύνης και –κυρίως– εθνικής στρατηγικής. Και σε αυτό το τεστ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να μιλήσει με λόγο καθαρό, θεσμικό και απολύτως ευθυγραμμισμένο με τα ελληνικά συμφέροντα, σε μια Ευρώπη που συχνά δυσκολεύεται να αποφασίσει χωρίς να σκοντάψει στις εσωτερικές της αντιφάσεις.
Η ελληνική θέση για τη χρηματοδοτική στήριξη της Ουκρανίας είναι σαφής: στήριξη ναι, αλλά με όρους νομικής και δημοσιονομικής ασφάλειας. Όχι λευκές επιταγές, όχι πολιτικές ευκολίες που μπορεί αύριο να μετατραπούν σε οικονομικές νάρκες για τα κράτη-μέλη. Σε αντίθεση με εκείνους που εντός και εκτός Ελλάδας αντιμετωπίζουν την ευρωπαϊκή πολιτική ως πεδίο συνθημάτων, ο πρωθυπουργός έβαλε στο τραπέζι τη δύσκολη, αλλά αναγκαία λέξη: ευθύνη.
Η επιλογή του «δανείου επανορθώσεων» ως προτιμητέα λύση δεν είναι ιδεολογική εμμονή, αλλά ρεαλιστική πρόταση που λαμβάνει υπόψη τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και στέλνει σαφές πολιτικό μήνυμα χωρίς να τινάζει στον αέρα το ευρωπαϊκό νομικό οικοδόμημα. Είναι η διαφορά ανάμεσα στη διπλωματία της ουσίας και στη διπλωματία των εντυπώσεων.
Ευρώπη συνοχής, Ελλάδα ισχύος
Την ίδια στιγμή, η Αθήνα δεν ξεχνά ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο γεωπολιτική, αλλά και κοινωνική. Η επιμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη στήριξη της Πολιτικής Συνοχής και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στέλνει μήνυμα σε όσους βιάζονται να «αναδιατάξουν» τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό εις βάρος των περιφερειών και του πρωτογενούς τομέα. Για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά συγκεκριμένοι πόροι για αγρότες, κτηνοτρόφους και τοπικές κοινωνίες.
Και ενώ στις Βρυξέλλες συζητούνται δισεκατομμύρια και γεωστρατηγικές ισορροπίες, η πραγματική εικόνα της χώρας αποτυπώνεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, στο Λοριάν. Εκεί όπου υψώνεται η ελληνική σημαία στη φρεγάτα «Κίμων». Όχι ως τελετουργικό στιγμιότυπο, αλλά ως απόδειξη ότι η Ελλάδα περνά από τη δεκαετία της αδράνειας στη δεκαετία της αποτρεπτικής ισχύος.
Η φρεγάτα Belh@rra δεν είναι απλώς ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα. Είναι πολιτική δήλωση. Ότι η χώρα επενδύει σοβαρά στις Ένοπλες Δυνάμεις της, με σχέδιο, συνέπεια και στρατηγικό βάθος. Και αυτή η εικόνα –Ευρώπη ευθύνης στις Βρυξέλλες, Ελλάδα ισχύος στο Λοριάν– εξηγεί γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά σήμερα ως πρωθυπουργός μιας χώρας που δεν ζητά απλώς να συμμετέχει, αλλά να συνδιαμορφώνει.
