Δεν είναι σύνηθες η ηγεσία του ΝΑΤΟ να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους Υπουργούς Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν όμως αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, και μάλιστα με έντονο ελληνικό αποτύπωμα, τότε κάτι αλλάζει ουσιαστικά στον ευρωπαϊκό χάρτη. Και αλλάζει προς όφελος της χώρας.
Η παρέμβαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρου Παπασταύρου, στο Συμβούλιο Υπουργών δεν ήταν τυπική. Ήταν πολιτική, καθαρή και απολύτως ευθυγραμμισμένη με τη νέα πραγματικότητα: η ενεργειακή ασφάλεια δεν είναι απλώς θέμα τιμών και επάρκειας, αλλά πυλώνας εθνικής και ευρωπαϊκής άμυνας. Όπως αποδείχθηκε στην Ουκρανία, η ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε όπλο. Και η Ευρώπη, έστω καθυστερημένα, το αναγνωρίζει.
Σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα δεν ακολουθεί – πρωταγωνιστεί. Μετά και την Υπουργική Συνάντηση του P-TEC στην Αθήνα, η χώρα μας παγιώνει τον ρόλο της ως στρατηγικός ενεργειακός κόμβος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Υποδομές, διασυνδέσεις, συμφωνίες και καθαρή γραμμή απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο συνθέτουν μια πολιτική με αρχή, μέση και τέλος.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και η σαφής αναφορά στο TurkStream. Χωρίς διπλωματικές υπεκφυγές, η ελληνική πλευρά θέτει το αυτονόητο: η Ευρώπη δεν μπορεί να μιλά για ενεργειακή ανεξαρτησία αν κλείνει το μάτι σε «βαφτισμένο» ρωσικό αέριο.
Την ίδια στιγμή, ο Υφυπουργός Νίκος Τσάφος βάζει το τεχνικό αλλά κρίσιμο ζήτημα των δικτύων εκεί που πρέπει: στην καρδιά της ανταγωνιστικότητας και της συνοχής της ΕΕ. Περισσότερη διασυνδεσιμότητα, λιγότερες ανισότητες τιμών, στοχευμένες επενδύσεις.
Το συμπέρασμα είναι σαφές. Η Ελλάδα δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις – τις διαμορφώνει. Και αυτό, σε μια Ευρώπη που αναζητά πυξίδα, μόνο παραπολιτικό δεν είναι. Είναι βαθιά πολιτικό.
