Στα «γαλάζια» έδρανα επικρατεί ακόμη η ίδια απορία: τι ακριβώς είδαν –και κυρίως τι άκουσαν– όσοι βρέθηκαν στην κοινή εκδήλωση Καραμανλή–Βενιζέλου; Γιατί, όπως σχολίαζαν αρκετοί βουλευτές της ΝΔ, μπορεί κανείς να κατανοεί τον πολιτικό πολιτισμό και τις θεσμικές ευγένειες, αλλά δεν παύει να προκαλεί έκπληξη όταν ένας πρώην πρωθυπουργός μιλά με τόσο ζεστά λόγια για κάποιον που, επί χρόνια, χρησιμοποιούσε για εκείνον όρους που μόνο “φίλια πυρά” δεν θύμιζαν. Όπως έλεγαν οι ίδιοι, το ερώτημα ήταν απλό: «πώς γίνεται να αποθεώνεται σήμερα ένας άνθρωπος που χθες μιλούσε για τον Καραμανλή με τόσο βαριές εκφράσεις;».
Και πράγματι, όσοι μπήκαν στον κόπο να κάνουν μια βόλτα από την επίσημη ιστοσελίδα του κ. Βενιζέλου, βρήκαν… έναν πλήρη κατάλογο παλαιότερων επιθέσεων. Σε πλάγιο λόγο, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε περιγράψει τον Καραμανλή ως καρικατούρα του παλιού εαυτού του, ως έναν πολιτικό που κρυβόταν πίσω από το δάχτυλό του, απαξιώνοντας –κατά τη γνώμη του– τη Δικαιοσύνη και την πολιτική ζωή της χώρας. Είχε υποστηρίξει ότι ο τότε πρωθυπουργός επιδίωκε τη συντηρητική πολιτικοποίηση της Δικαιοσύνης και είχε αναφερθεί σε εκείνον ως αμήχανο, κοινότοπο, αδύναμο και κατώτερο των περιστάσεων. Σε άλλη περίσταση μιλούσε για έναν ηγέτη που έγραφε με τα χέρια του μια από τις πιο μαύρες σελίδες της πολιτικής ιστορίας, ενώ παλαιότερα είχε αφήσει αιχμές περί σκοτεινών πέπλων, αναστολών ερευνών, παραγραφών, ακόμη και για την περίφημη «απογραφή», την οποία περιέγραφε ως ιστορικό λάθος.
Από το 2005 μέχρι το 2009, ο κατάλογος των δηλώσεων είναι μακρύς: αναφορές σε ανεργία, αναπτυξιακά αδιέξοδα, δημοσιονομικές κρίσεις, αγροτικά εισοδήματα που μειώνονται, νέους που παίρνουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα και μια Βουλή που –κατά τον ίδιο– παρεμποδιζόταν θεσμικά. Όλα αυτά, λίγα χρόνια πριν τον δούμε χθες να στέκεται δίπλα στον Καραμανλή, να χαμογελά και –όπως λένε κακεντρεχείς γαλάζιοι βουλευτές– να “στοχεύουν” μαζί την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και κάπως έτσι, η χθεσινή εικόνα έγινε το νέο best seller της Κοινοβουλευτικής Ομάδας: ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος δίπλα–δίπλα, και οι βουλευτές να αναρωτιούνται αν τελικά η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μεγάλη σκηνή όπου οι παλιοί διάλογοι ποτέ δεν διαγράφονται — απλώς επαναερμηνεύονται.
