Το «στοπ» των Δημοκρατικών, η ενόχληση του Τραμπ και η θέση-κλειδί στην Αθήνα
Δεν είναι λίγοι στην Αθήνα – και ακόμα περισσότεροι στη Ουάσινγκτον – που αναρωτιούνται τι ακριβώς καθυστερεί την επίσημη τοποθέτηση της Κίμπερλι Γκιλφόιλ ως Πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η έγκριση από την Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων δόθηκε, οι επαφές έχουν ξεκινήσει παρασκηνιακά, και όλοι ανέμεναν ότι μέσα στον Αύγουστο θα έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής. Και όμως… τίποτα. Η υποψηφιότητα της Γκιλφόιλ μπήκε κι αυτή στην… κατάψυξη της Γερουσίας, θυμίζοντας ότι η πολιτική στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν υπακούει πάντα στη λογική — ούτε στους θεσμούς.
Οι Δημοκρατικοί, με την τακτική της «σταγόνας» στην επιβεβαίωση των υποψηφίων, δείχνουν αποφασισμένοι να μπλοκάρουν ακόμα και τις πιο ξεκάθαρες, θεσμικές επιλογές. Το όνομα της Γκιλφόιλ δεν είναι τυχαίο. Είναι αναγνωρίσιμη, έχει εμπειρία, και – το κυριότερο – έχει την αμέριστη στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ. Και αυτό, προφανώς, για κάποιους αρκεί ως λόγος απόρριψης.
Η Ελλάδα περιμένει, η Γκιλφόιλ… παγώνει
Και εδώ έρχεται η ουσία: η Αθήνα δεν έχει πολυτέλεια να περιμένει τα εσωκομματικά καπρίτσια της Γερουσίας. Η ανάγκη για ενεργό και σταθερή διπλωματική εκπροσώπηση των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο – κάτι που και η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγνωρίζει και ενισχύει με συνέπεια. Το να μείνει κενή η θέση της πρέσβειρας στέλνει λάθος μηνύματα σε μια περίοδο γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Η Γκιλφόιλ, όντας πολιτικό πρόσωπο με επιρροή και διασυνδέσεις, μπορεί να δώσει νέα δυναμική στη στρατηγική σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ. Όσοι λοιπόν στην Ουάσινγκτον επιμένουν να τηρούν «εσωκομματικές ισορροπίες» εις βάρος της διπλωματίας, ας το ξανασκεφτούν. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει για πάντα – και ο χρόνος, ως γνωστόν, λειτουργεί υπέρ εκείνων που τολμούν να προχωρήσουν.
