Και εκεί που κοιμάσαι μέσα στο καταμεσήμερο ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο σου από έναν άγνωστο σταθερό αριθμό και μια ευγενέστατη φωνή αφού επιβεβαιώσει το ονοματεπώνυμο σου σε καλεί στα εγκαίνια ή στην προεκλογική ομιλία ή και στο τραπέζωμα του τάδε/της τάδε υποψηφίου/ας Βουλευτή κάποιου κόμματος για τις ερχόμενες εκλογές.
Αφού συνέλθεις απορείς για το που μπορεί να βρήκαν το τηλέφωνο σου; και σκέφτεσαι για το τι να απαντήσεις; και άντε να είσαι συνειδητοποιημένος και να σκεφτείς ότι από μια χειραψία, ένα ποτήρι μπίρα ή ένα τυροπιτάκι δεν πρόκειται να λυθεί τίποτα από την προβληματική καθημερινότητα σου, τότε έχει καλώς αλλά όταν είσαι εύπιστος τότε μάλλον πηγαίνεις και χάνεις τρεις ώρες από την ζωή σου όπου θα έχεις την ευκαιρία να ανταλλάξεις μια χειραψία, να βγεις μια Selfie και να φας ένα τσάμπα σουβλάκι και έως εκεί… Και αυτά μόνο τον καιρό των εκλογών γιατί όταν περάσουν οι εκλογές και για τέσσερα χρόνια δεν υπάρχουν ευγενικά τηλέφωνα αλλά επιστρέφουμε ξανά στην πάγια πραγματικότητα και στονταξικό ουσιαστικό διαχωρισμό πολίτη με βουλευτή… Ξαναγινόμαστε πάλι “Δύο ξένοι στην ίδια χώρα”. Η ψηφιακή και επικοινωνιακή μόδα του πολιτικού μάρκετινγκ στην Ελλάδα έχει τα δικά της ελληνικά στοιχεία και πινελιές σε ότι έχει να κάνει με την τηλεφωνική πρόσκληση αλλά και με την μορφή της πολιτικής συγκέντρωσης, έτσι κάποιος πολίτης-ψηφοφόρος ο οποίος ελπίζει σε μια προσωπική υπόσχεση από κάποιον πολιτευόμενο ότι μπορεί να διοριστεί το παιδί του ή ο ίδιος ώστε να πάψει να τον κυνηγά η ανεργία, τα μεροκάματα πείνας και η ζούγκλα που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα συνωστίζεται σε μια προεκλογική ομιλία, με ένα ποτήρι πορτοκαλάδα και ένα τυροπιτάκι στο άλλο χέρι ώστε να ακούσει από εκάστοτε υποψήφιο είτε Κυβερνητικό είτε αντιπολιτευόμενο ως απάντηση στο αίτημα του ότι: “Τελείωσαν όλα αυτά στην Ελλάδα από την Τρόικα και μετά και όποιος σου πει το αντίθετο σου λέει ψέματα”.
Δεν χρειάζεται βέβαια να σου πει κάποιος κάτι αντίθετο μιας και την πραγματικότητα της ζεις, την βλέπεις και έχει γίνει δέρμα σου κανονικό πλέον όχι μόνο πολιτικό πετσί… Ότι δεν φαίνεται συνεχίζεται κανονικά σε επίπεδο εξυπηρετήσεων, διορισμών, βολέματος και ρουσφετιών για όσους είναι πιο κοντά στην “πίτα” από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν μαζί με την σημερινή, παράδειγμα πρόσφατο υπάρχει και είχε την ιδιότητα του σταθμάρχη… Και όσο για σένα που σε πήραν τηλέφωνο στις 15:00 μ.μ. για να σε καλέσουν στα πολιτικά εγκαίνια φρόντισε να συμβιβαστείς μόνο με το τυροπιτάκι, την πορτοκαλάδα, την Selfie και την χειραψία και την επόμενη μέρα όποιος και να είναι στο τιμόνι αν δεν είναι τελικά όλοι μαζί, κοίταξε να συνεχίσεις να τραβάς κουπί και να μην βογγάς δυνατά σε παρακαλώ, γιατί δείχνει άσχημα στην εικόνα της χώρας…
Γιατί όπως τα έλεγε και ο Υπουργός Ανδρέας Μαυρογιαλούρος στην αξέχαστη ταινία “Υπάρχει και Φιλότιμο”: Δεν μπορούμε να κυβερνάμε αυτόν τον δύστυχο λαό από τα γραφεία μας και τα bar του ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετανίας.”
