Ο κοινός παρονομαστής Σαμαρά – Μητσοτάκη

Μητσοτάκης - Σαμαράς

Η σύνθεση των απόψεων, μόνο σε καλό μπορεί να βγει

Πολλά ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την τροπολογία για την άδεια διαμονής των μεταναστών, ώστε να είναι νόμιμοι και δηλωμένοι όσο είναι εδώ κι εργάζονται. Το ζήτημα της μετανάστευσης στη χώρα είναι άκρως ευαίσθητο, συνεπώς κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που άπτεται του αντικειμένου, πρέπει να εξετάζεται ενδελεχώς.

Είναι σίγουρο ότι η συγκεκριμένη τροπολογία έπρεπε να έρθει νωρίτερα και να συζητηθεί ευρύτερα στην κυβερνητική ομάδα. Οι προβληματισμοί σε τέτοιες πρωτοβουλίες στο κυβερνών κόμμα, δεν πρέπει απλά να είναι αναμενόμενες, αλλά να επιβάλλεται να είναι αναμενόμενες. Όποτε η Νέα Δημοκρατία δεν κρατούσε στα χέρια της το μεταναστευτικό, η χώρα υπέφερε από το μεταναστευτικό. Και μαζί της, υπέφερε και η Ευρώπη. Να μη θυμηθούμε τα χάλια μας την περίοδο της διακυβέρνησης Τσίπρα. Όλοι θυμόμαστε τι είχε συμβεί όταν «η θάλασσα δεν είχε σύνορα» όπως έλεγε ο πεφωτισμένος τότε ηγέτης της χώρας.

Ο κοινός παρονομαστής

Ωστόσο, οφείλουμε να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.

Τόσο ο Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη μεταναστευτική τους πολιτική ο καθένας ως πρωθυπουργός, έκαναν πολύ σημαντικά βήματα για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου ζητήματος για τη χώρα. Η ευαισθησία του πρώην πρωθυπουργού στο ζήτημα, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητά του τότε, αλλά και την αποτελεσματικότητα του Μητσοτάκη τώρα, δείχνουν από κοινού τον δρόμο για τη σωστή διαχείριση του προβλήματος. Και παρότι τώρα πολλοί προσπάθησαν να βρουν ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ τους, το μόνο που μένει είναι η σοβαρότητα και των δύο στην προσέγγιση.

Η πρωτοβουλία ελήφθη, η επόμενη ημέρα ξημερώνει και είμαστε εδώ να παρακολουθούμε ακόμα πιο στενά το ζήτημα. Οι εξηγήσεις που έχουν δοθεί, τόσο για την ανάληψη της πρωτοβουλίας από τη μία πλευρά, όσο και για την επιφυλακτικότητα από την άλλη πλευρά, μόνο θετικό αντίκτυπο μπορούν να έχουν στην κοινωνία, καθώς αν οι επιφυλάξεις γίνουν πραγματικότητα, τότε εφόσον έχουν εκφραστεί, μπορούν να αντιμετωπιστούν πιο έγκαιρα. Αν από την άλλη δεν επιβεβαιωθούν, τότε θα είναι καλό για την πολιτεία το γεγονός ότι έχει ακούσει το «καμπανάκι» και είναι προετοιμασμένη για παν ενδεχόμενο, ή και για επόμενες παρόμοιες πρωτοβουλίες.

Οι κινήσεις λοιπόν και των δύο ανδρών, παρότι φαίνεται να έρχονται σε ρήξη, επί της ουσίας, είναι προς έναν κοινό στόχο. Να αντιμετωπίζεται το ζήτημα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Και η σύνθεση των διαφορετικών μεν, σοβαρών όμως παράλληλα απόψεων για το θέμα, μόνο σε καλό μπορεί να βγει.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ