Ο Σωκράτης Φάμελλος για άλλη μία φορά επιλέγει να παίξει τον παντογνώστη, κουνώντας το δάχτυλο στην κυβέρνηση για τα ΕΛΤΑ. Μιλά για «καταστροφικό σχέδιο», «απαξίωση της ελληνικής περιφέρειας» και «ιδιωτικά συμφέροντα», ξεχνώντας όμως να δώσει στοιχεία πέρα από γενικολογίες. Η παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου, λέει, δεν αρκεί. Κι όμως, αυτό που προκαλεί περισσότερο εντύπωση είναι η εμμονή του να εμφανίζεται ως σωτήρας, χωρίς ποτέ να αναλαμβάνει ο ίδιος καμία ευθύνη ή να προτείνει ρεαλιστική λύση.
Η συνεχιζόμενη φλυαρία του μετατρέπει κάθε κοινοβουλευτική συζήτηση σε επικοινωνιακό σόου, με στόχο μάλλον το εσωκομματικό «μπράβο» παρά το δημόσιο συμφέρον. Κι ενώ μιλά για πίεση της κοινωνίας και υπεράσπιση των πολιτών, στην πραγματικότητα προσφέρει μόνο θόρυβο και εντυπώσεις.
Η αλήθεια είναι απλή: η χώρα χρειάζεται σχέδια και δράσεις, όχι συνθήματα και φαντασιώσεις. Ο Φάμελλος, με την επιμονή του να εμφανίζεται ως «φωνή της λογικής», ξεχνά ότι η πολιτική δεν είναι θέατρο – και τα ΕΛΤΑ δεν σώζονται με λόγια, αλλά με αποφάσεις.
