Στην τελευταία του ανάρτηση, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε για ακόμη μία φορά τον δρόμο της υπερβολής και της στείρας αντιπολίτευσης. Με δηλώσεις που άλλοτε αγγίζουν το δραματικό και άλλοτε το κιτς, προσπάθησε να παρουσιάσει την τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη ως δήθεν «μετατροπή μνημείου σε μνημείο καταστολής».
Το παράδοξο είναι ότι ενώ επικαλείται τη συλλογική μνήμη και τους αγώνες του ελληνικού λαού, ο ίδιος επενδύει σε μια ατάκα «ενάντια στον κύριο Μητσοτάκη», αναδεικνύοντας μια πολιτική προσέγγιση που μοιάζει περισσότερο με προσωπικό στοίχημα παρά με ουσιαστική πρόταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται «αγώνες» και «ελευθερία», ξεχνώντας ότι η πολιτική δεν είναι μόνο ρητορική, αλλά και υπευθυνότητα και ρεαλισμός.
Η μονομερής καταγγελία του Τσίπρα δείχνει, για άλλη μια φορά, ότι η στρατηγική του περιορίζεται σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Αντί να συμβάλλει στον διάλογο για την αξιοπρέπεια των μνημείων και τον σεβασμό των θυμάτων, επενδύει σε υπερβολές που περισσότερο τον εκθέτουν παρά ενισχύουν την πολιτική του αξιοπιστία. Το πολιτικό θέατρο συνεχίζεται, αλλά η ουσία φαίνεται να ξεχνιέται από εκείνον που υπόσχεται «αγώνες» και «αξίες».
