«Πριν από σχεδόν 2 χρόνια στον ίδιο χώρο γιορτάζαμε τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα, την πιο σημαντική μας επιλογή στη μεταπολιτευτική μας ιστορία», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβαίνοντας στο βήμα στην εκδήλωση της ΝΔ για την Ημέρα της Ευρώπης.

Ο πρωθυπουργός τόνισε πως στις 28 Μαΐου του 1980 η πατρίδα κατόρθωσε να γίνει δεκτή στις ευρωπαϊκές κοινότητες. «Ο διορατικός Κωνσταντίνος Καραμανλής προτάσσει την εθνική πτυχή του εγχειρήματος», ανέφερε. «Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός λίγο έλειψε να γκρεμίσει σε μερικές εβδομάδες όσα χτίζαμε επί δεκαετίες το 2015. Το σύνθημα «δεν ξεχνώ» είναι και εδώ», συνέχισε. Ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε τα οφέλη από την ένταξη μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. «Να σημειώσω τη σταθερή προσήλωση της ΝΔ στην Ευρώπη πέρα από τα κομματικά όρια», υπογράμμισε.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε πως η πολιτική της παράταξης ήταν, είναι και θα είναι πολιτική αρχών. «Πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη κοινής πολιτικής κατά του Covid, του ψηφιακού πιστοποιητικού, στη συγκρότηση ταμείου ανάκαμψης», συμπλήρωσε.

«Πήγα και εγώ στις Βρυξέλλες. Διαπραγματευτικά 5 ώρες και έφερα 31 δισ.. Πρωταθλητές και στην καθιέρωση πλαφόν στο φυσικό αέριο. Κάποιοι δίστασαν, επιμείναμε, διεκδικήσαμε και η πρόταση μας έγινε ευρωπαϊκή απόφαση», πρόσθεσε.

«Φυλάξαμε τα σύνορα μας και εξηγήσαμε στην Ευρώπη ότι είναι ευρωπαϊκά. Ήρθε η ώρα η Ευρώπη να πληρώσει και αυτή για τον φράχτη που θα κατασκευάσουμε στον Έβρο», τόνισε.

 

Ολόκληρη η ομιλία του πρωθυπουργού:

Κύριοι Πρόεδροι, αγαπητέ Κώστα, αγαπητέ Αντώνη, κυρίες και κύριοι,

Πριν από σχεδόν δύο χρόνια, στον ίδιο χώρο, στο Ζάππειο, γιορτάζαμε τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Χωρίς αμφιβολία τη σημαντικότερη και πιο καθοριστική εθνική επιλογή στη μεταπολεμική μας ιστορία.

Απόφαση η οποία επανασύνδεσε τη χώρα με το φυσικό γεωπολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό της χώρο. Επιτρέποντάς της να θέσει νέους φιλόδοξους στόχους σε όλα τα πεδία.

Αυτή την μεγάλη επιτυχία γιορτάζουμε και απόψε, Ημέρα της Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας ότι η παράταξή μας παραμένει αταλάντευτα στην ευρωπαϊκή λεωφόρο που χάραξε ο ιδρυτής της, Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν άλλες δυνάμεις, όπως θύμισε και ο Αντώνης, βρέθηκαν απέναντι, ώστε εκείνος τελικά όμως να δικαιωθεί για το ιστορικό του σχέδιο.

Και όλοι εμείς να είμαστε τελικά περήφανοι για τις ιδέες μας, που τελικά ασπάστηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, που είναι μαζί μας, το ξέρουν καλά. Καθώς και οι δύο ως Πρωθυπουργοί βρέθηκαν μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις για την πορεία της χώρας στην ενωμένη Ευρώπη.

Έμειναν, ωστόσο, σταθεροί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, χωρίς να υπολογίσουν το πολιτικό κόστος. Και με μεθοδική προσπάθεια όλοι οι Πρόεδροί μας διέψευσαν τις συχνές επιφυλάξεις των εταίρων μας και συνδιαμόρφωσαν μαζί τους αποφάσεις κρίσιμες για το μέλλον της ηπείρου. Εδραίωσαν έτσι, στην πράξη, την εμφατική παρουσία της Ελλάδας στην κοινή μας οικογένεια. Και η σημασία αυτής της συνεπούς πολιτικής αποδεικνύεται όλο και πιο καθαρά στο πέρασμα του χρόνου. Συνεπώς, ο τόπος τους οφείλει πολλά.

Η δυσπιστία, άλλωστε, το θυμάστε καλά, συνόδευε την Αθήνα σε κάθε βήμα στο ταξίδι της προς τις Βρυξέλλες. Και όμως, στις 28 Μαΐου του 1980 η πατρίδα κατόρθωσε ένα μικρό θαύμα: να γίνει δεκτή στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, σηματοδοτώντας μαζί και το άνοιγμά τους προς το νότο, για να ακολουθήσουν ύστερα η Ισπανία και η Πορτογαλία, δύο άλλες νεαρές δημοκρατίες που έβγαιναν από δικτατορίες.

Και καθόλου τυχαία, μάλιστα, όπως θύμισε και ο Κώστας, ο διορατικός Κωνσταντίνος Καραμανλής προέτασσε πάντα την πολιτική όψη του εγχειρήματος, με κυρίαρχη εκείνα τα χρόνια τη θωράκιση του εύθραυστου δημοκρατικού πολιτεύματος. Γιατί αυτό υπήρξε τελικά το θεμέλιο της μακροβιότερης και πιο γόνιμης Δημοκρατίας που έζησαν ποτέ οι Έλληνες.

Και πάνω ακριβώς σε αυτή τη Δημοκρατία χτίστηκε και η οικονομική πρόοδος που ακολούθησε. Ήταν κάτι που όλοι μας λίγο-πολύ θεωρούσαμε δεδομένο.

Επέστρεψε, όμως, ως εφιαλτική απειλή στη μελανή εξαίρεση του 2015, όταν ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός λίγο έλειψε να γκρεμίσει σε εβδομάδες όσα ο τόπος έχτιζε επί δεκαετίες, με τον αντιευρωπαϊσμό να γίνεται η μάσκα της πιο ολέθριας δημαγωγίας, δηλητήριο διχασμού και όχημα του πιο αδιέξοδου εθνολαϊκισμού.

Το σύνθημα «δεν ξεχνώ», λοιπόν, ισχύει και εδώ, γιατί το ανάστημα που ύψωσαν εκείνη την περίοδο οι Έλληνες για να «μείνουμε Ευρώπη» ήταν η αφετηρία της σημερινής προοπτικής να «γίνουμε Ευρώπη», επιτέλους, σε όλα. Και μία απόδειξη, βέβαια, ότι τελικά η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, και μία επίκαιρη ιστορική υπενθύμιση. Ότι στην αέναη διαδοχή των γεγονότων στην κορυφή τους στέκουν οι θρίαμβοι, αλλά σε κάθε στροφή καραδοκούν οι καταστροφές.

Κυρίες και κύριοι, δεν θα μακρηγορήσω για τα οφέλη από την ευρωπαϊκή μας παρουσία, που είναι πια προφανή. Θα επισημάνω, ωστόσο, την εδραίωση της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης στην εθνική πυξίδα. Τη συμβολή και άλλων κομμάτων, όπως του ΠΑΣΟΚ, στα αναθεωρημένα Μεσογειακά Προγράμματα της δεκαετίας του ‘80. Το τι κάναμε τελικά τα χρήματα και πώς τα αξιοποιήσαμε ήταν τελικά μια άλλη ιστορία. Ή την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1992, όταν την έφερε στη Βουλή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Όπως θα σημειώσω και με κεφαλαία γράμματα τη σταθερή προσήλωση της Νέας Δημοκρατίας στην Ευρώπη, πέρα από τα κομματικά όρια. Γιατί η Ευρωζώνη και η ένταξη της Κύπρου, αγαπητέ Κώστα, θυμίζω ότι μας βρήκαν στην αντιπολίτευση. Όμως την στηρίξαμε τότε, επί Κώστα Σημίτη, χωρίς δεύτερη σκέψη. Συμβάλλοντας με εθνική ευθύνη στην κοινωνική και πολιτική συναίνεση που ήταν αναγκαία για την επίτευξή τους.

Με άλλα λόγια, η πολιτική της παράταξης ήταν, είναι και θα είναι πολιτική αρχών, σε όποια κοινοβουλευτικά έδρανα και αν καθόμαστε. Για να μπορούμε σήμερα να συνεχίζουμε μια βαριά παράδοση 40 και πλέον χρόνων ως πρωταγωνιστές. Πρωταγωνιστές, για να αναφερθώ μόνο στα τελευταία χρόνια, στην ανάπτυξη κοινής πολιτικής κατά του Covid. Πρωταγωνιστές, μετά, στο ενιαίο ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού. Όταν η πολιτεία οργάνωσε υποδειγματικά την εκστρατεία «Ελευθερία».

Πρώτοι τότε εισηγηθήκαμε το ψηφιακό πιστοποιητικό, όταν από την εποχή των κρουσμάτων μπαίναμε στην εποχή της ανάκαμψης και η ελληνική πρόταση έγινε πραγματικότητα. Έτσι τα ταξίδια ξανάρχισαν στην Ευρώπη, με τους πρώτους επισκέπτες, θυμίζω, τότε να επανεκκινούν και τη μηχανή του ελληνικού τουρισμού.

Πρωταγωνιστές, επίσης, στην συγκρότηση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Σήμερα θέλω να θυμίσω ότι ανήμερα 25η Μαρτίου του 2020 συνυπογράφαμε μαζί με άλλους ηγέτες επιστολή για μια λύση μέσω κοινού ευρωπαϊκού δανεισμού.

Πολλοί το θεωρούσαν, τότε, ανέφικτο. Και όμως, λίγο μετά, τον Ιούλιο, ήταν γεγονός. Και ναι, πήγα κι εγώ στις Βρυξέλλες. Δεν διαπραγματεύτηκα βέβαια 17 ώρες, αλλά πέντε μέρες, και έφερα πίσω στη χώρα 31 δισεκατομμύρια.

Πρωταγωνιστές σταθήκαμε και στην καθιέρωση πλαφόν στις τιμές φυσικού αερίου απέναντι στην ενεργειακή κρίση από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το Μάιο του 2022 απηύθυνα επιστολή στην Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και ζήτησα τότε να αντιτάξουμε στις αγορές τη συλλογική δύναμη της Ευρώπης. Κάποιοι δίστασαν, επιμείναμε, διεκδικήσαμε και η πρότασή μας έγινε τελικά ευρωπαϊκή απόφαση.

Αλλά -για να προσυπογράψω και αυτά τα οποία ακούστηκαν πριν- με μεγάλη καθυστέρηση, αφού πέρασαν εννιά μήνες με πολύ υψηλές τιμές φυσικού αερίου και αφού μόνο -κρατήστε το αυτό- το 2022 αναγκαστήκαμε να εισάγουμε φυσικό αέριο αξίας 7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εάν η πρότασή μας είχε γίνει δεκτή από την αρχή, αυτά θα ήταν χρήματα που θα τα είχαμε γλιτώσει.

Αλλά όχι μόνο, γιατί ως πρωταγωνιστές οι Έλληνες ταυτίσαμε επί του πεδίου τα εθνικά μας σύνορα με την ανατολική ευρωπαϊκή μεθόριο. Φυλάξαμε τα σύνορά μας και εξηγήσαμε στην Ευρώπη ότι τα σύνορά μας είναι και ευρωπαϊκά σύνορα.

Εδραιώσαμε τις θέσεις μας για το μεταναστευτικό πανευρωπαϊκά. Και ναι, ήρθε η ώρα, κ. Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, η Ευρώπη να πληρώσει και αυτή για τον φράχτη τον οποίον θα κατασκευάσουμε στον Έβρο. Είναι άδικο να επιμερίζεται το βάρος της φύλαξης των συνόρων μόνο στις χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πάλι από τη θέση πρωταγωνιστή, όπως είπε και ο Αντώνης, η χώρα απολαμβάνει ρόλους στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Με τις υποδομές της, με την έρευνα για φυσικό αέριο εντός ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, με την αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης ως πύλης εισόδου φυσικού αερίου που καλύπτει τις ανάγκες όλης της Βαλκανικής, αλλά και με πρωτοβουλίες για την επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Η Ελλάδα της Ευρώπης, λοιπόν, είναι πλέον στο επίκεντρο των λύσεων και όχι των προβλημάτων, έτοιμη να συμβάλλει με τις δικές της προτάσεις σε τρεις μεγάλες προκλήσεις που προβάλλουν για την επόμενη μέρα της Ένωσής μας: τη στρατηγική αυτονομία, τη γεωπολιτική Ευρώπη όπως την αποκαλούμε, το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και την αναδιαμόρφωση του Ταμείου Ανάκαμψης, ως ενός μόνιμου πυροδότη ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.

Την πρώτη κατεύθυνση υπηρετεί και η στρατηγική αμυντική εταιρική σχέση που έχουμε ήδη υπογράψει με τη φίλη Γαλλία. Μιλάμε συχνά για τη γεωπολιτική Ευρώπη. Η αλήθεια είναι όμως, ότι ως επί το πλείστον έχουμε μείνει στα λόγια.

Και την ανάγκη, άλλωστε, ενός ισχυρότερου διεθνούς αποτυπώματος της Ευρώπης αναδεικνύει η ίδια η συγκυρία, οι εξαρτήσεις που αποκαλύφθηκαν με την ενεργειακή κρίση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ακόμα και η ανάγκη να μπορούμε να συντονιστούμε για απεγκλωβισμό Ευρωπαίων πολιτών από το εμπόλεμο Σουδάν, όταν η υπερδύναμη, η υπερατλαντική, μπορεί να μην δείχνει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον για προβλήματα που αφορούν τη δική μας γειτονιά.

Η δεύτερη πρόκληση για την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης, η απάντηση από πλευράς της πατρίδας μας είναι μία: η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στο 2015, ούτε στο 2012, ούτε στο 2010 όταν μας επιβλήθηκαν λανθασμένες συνταγές αυστηρότατης λιτότητας που οδήγησαν τελικά σε ένα σπιράλ ύφεσης από το οποίο η χώρα δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να βγει.

Γι’ αυτό και το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας το οποίο συζητούμε τώρα και το οποίο τόσο μεγάλη σημασία θα έχει για τη δημοσιονομική μας πορεία τα επόμενα χρόνια, πρέπει να συνδυάζει τη δημοσιονομική ισορροπία με την ανάπτυξη, την τόνωση των επιχειρήσεων με την ευημερία των πολιτών και την κοινωνική συνοχή.

Δεν πρόκειται ως Ελλάδα να επιτρέψουμε να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος που η χώρα μας πλήρωσε πολύ ακριβά. Και κανείς δεν μπορεί πια να κουνήσει το δάχτυλο στην Ελλάδα, υποδεικνύοντάς της ότι είναι δήθεν ο «κακός μαθητής» ο οποίος δεν συμμορφώνεται με τις ευρωπαϊκές υποδείξεις, όταν η Ελλάδα έχει σήμερα πολύ καλύτερες δημοσιονομικές επιδόσεις από πολλές χώρες με ισχυρότερες οικονομίες.

Και σε αυτή την κατεύθυνση, τέλος, το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να αποτελέσει ένα καθοριστικό εργαλείο. Εφόσον διαχειριστούμε σωστά τους πόρους του -και είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι μπορούμε να το κάνουμε- θα έχουμε βάσιμα επιχειρήματα ώστε να αποκτήσει πια μόνιμο χαρακτήρα.

Θα είναι ένα ακόμα έμμεσο βήμα προς την αμοιβαιοποίηση του χρέους, τη δυνατότητα της Ευρώπης να αντλεί πόρους σε υπερεθνικό επίπεδο για να καταστεί έτσι ένας χρηματοδοτικός «βατήρας» για τις ευρωπαϊκές επιλογές του αύριο, για τις σημαντικότατες επενδύσεις που πρέπει να κάνουμε στην άμυνά μας, στην ενεργειακή μετάβαση. Όλα αυτά θα χρειαστούν πόρους και επενδύσεις οι οποίες θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου.

Και δεν γίνεται αυτή τη στιγμή να αδικούνται κάποιες μικρότερες χώρες και απλά κάποιες μεγαλύτερες χώρες να διεκδικούν εξαίρεση από τους ευρωπαϊκούς κανόνες ανταγωνισμού, να στηρίζουν τις δικές τους επιχειρήσεις και με αυτό τον τρόπο να αυξάνεται ουσιαστικά η διαφορά μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών. Η ήπειρός μας μπορεί να ανακτήσει τη θέση της στον οικονομικό χάρτη. Αλλά και οι Ευρωπαίοι μπορούν και πρέπει να θωρακιστούν απέναντι στον λαϊκισμό του μέλλοντος.

Κυρίες και κύριοι, στην πρώτη γραμμή αυτά τα χρόνια βρέθηκε και η εθνική οικονομία έχοντας, όπως είπε και η Πρόεδρος της Επιτροπής, τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των εταίρων, παράλληλα με ρεκόρ μείωσης του χρέους και της ανεργίας. Και ναι, βρίσκεται τώρα μισό σκαλί από την επενδυτική βαθμίδα και τον ευνοϊκότερο δανεισμό κράτους, επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Κάτι που με σταθερή Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα γίνει πράξη εντός του 2023.

Δεν ήταν βέβαια ούτε αυτονόητα ούτε εύκολα τα όσα προανέφερα. Χρειάστηκαν σχέδιο και δουλειά για να κατακτηθούν σε τέσσερα χρόνια, ώστε παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις η Ελλάδα του 2023 να μη θυμίζει σε τίποτα την Ελλάδα του 2019, με μία εικόνα που τη δείχνει ισχυρότερη σε κάθε επίπεδο, οικονομικά, κοινωνικά αλλά και γεωστρατηγικά με αλλαγές, μάλιστα, καταιγιστικές.

Γιατί, πράγματι, αναφέρθηκαν και ο δύο τέως Πρωθυπουργοί στην ανάγκη της διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής, μία υποχρέωση για τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης τα οποία έχουν, να το θυμίσω, βαθιές λαϊκές καταβολές και πάντα στέκονται δίπλα στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας. Γι’ αυτό και δαπανήσαμε 57 δισεκατομμύρια για να στηρίξουμε εργαζόμενους, επιχειρήσεις και απασχόληση απέναντι στην κρίση του κορονοϊού και στην ενεργειακή κρίση.

Κάναμε πράξη όσα υποσχεθήκαμε στους πολίτες. Μειώσαμε 50 φόρους, δημιουργήσαμε 300.000 νέες δουλειές, τονώσαμε το μέσο εισόδημα, ενισχύσαμε όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια την εθνική μας άμυνα.

Είναι χαρά μας, λοιπόν, να υποδεχόμαστε φέτος, την Ημέρα της Ευρώπης, μία πραγματικότητα που κάνει καλύτερη την κάθε ημέρα στην Ελλάδα, με τους πολίτες ελαφρυμένους από βάρη 7 δισεκατομμυρίων, μόνιμες φορολογικές απαλλαγές, το βασικό μισθό να έχει πάει από τα 650 στα 780 ευρώ, τις συντάξεις να αυξάνονται για πρώτη φορά 8%, μετά από 12 χρόνια, και απέναντι στην εισαγόμενη ακρίβεια στο ρεύμα και στα προϊόντα, να αναχαιτίζονται με στοχευμένα μέτρα.

Όπως διαπιστώνετε, δύσκολα μπορεί να αγνοηθεί η προεκλογική συγκυρία. Πολύ περισσότερο όταν υψώνονται ξανά μπροστά μας παλιά φαντάσματα, ασυνάρτητες συμμαχίες, που ενώ θα έχουν καταδικαστεί στην κάλπη, μπορεί να αναζητούν την εξουσία ποντάροντας στην παγίδα της απλής αναλογικής. Και επιδιώκοντας νέες περιπέτειες με «Δήμητρες» μικρότερης αξίας ακόμα και από τα μυαλά των εμπνευστών τους.

Γιορτάζουμε, συνεπώς, την ευρωπαϊκή μας παρουσία και προοπτική, ενώ μένουμε σε επιφυλακή, ώστε να μην κινδυνεύσουν όσα κατακτήσαμε. Ούτε να εκχωρήσουμε σε άλλους ένα μέλλον που με τόσο κόπο οικοδομήσαμε.

Γι’ αυτό και το μήνυμα της 21η Μαΐου θα είναι καθοριστικό για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Να είστε σίγουροι πως θα είναι τόσο ηχηρό που θα ακουστεί και στις Βρυξέλλες. Γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι έχουμε ακόμα πολλή δουλειά. Να ξαναφέρουμε την ειρήνη, επιτέλους, στην ήπειρο μας. Εμάς μας αφορά πρωτίστως ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Να κλείσουμε τον δρόμο σε κάθε αναθεωρητισμό, να φυλάξουμε τα εξωτερικά μας σύνορα και ταυτόχρονα να αντιπαρατάξουμε σύγχρονες απαντήσεις σε σύγχρονες προκλήσεις. Στην κλιματική αλλαγή, στην τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας, για μια Ευρώπη οικονομικά ανταγωνιστική, ταυτόχρονα όμως, για μια Ευρώπη πιο κοινωνική και πιο δημοκρατική.

Είναι το διπλό στοίχημα της προστασίας του ευρωπαϊκού κεκτημένου αλλά και της διεύρυνσής του. Το οποίο έχουν αποτυπώσει τα λόγια του George Steiner, του διανοητή που καλούσε να μην αφήσουμε την ήπειρό μας να μετατραπεί σε μουσείο της μεγάλης μας παράδοσης. Αλλά να την κάνουμε ελκυστικότερη στους νέους, με την δυναμική που προσέφερε στον δυτικό κόσμο η αγορά της Αρχαίας Αθήνας.

Για επίλογο, πάντως, δεν θα επικαλεστώ τον Victor Hugo, ο οποίος ονόμασε την Ευρώπη «το μοναδικό λιμάνι για τους λαούς της», ούτε καν τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος είχε αποκαλέσει τότε, σκεφτείτε, στις αρχές του 19ου αιώνα, την Ευρώπη «την κοινή μας πατρίδα».

Σήμερα, Ημέρα της Ευρώπης, θα περιοριστώ σε λίγες μόνο λέξεις που νομίζω εκφράζουν όλους μας εδώ, αλλά εκφράζουν και εκατομμύρια Έλληνες.

Εμείς, η παράταξη που έβαλε και κράτησε τη χώρα στην τροχιά των αναπτυγμένων δυτικών δημοκρατιών, σε ένα δεσμευόμαστε: ότι μαζί με όλους όσοι συμμερίζονται τον πατριωτισμό της ευθύνης και τον εκσυγχρονισμό της δημιουργίας, θα μείνουμε Ευρώπη, θα γίνουμε Ευρώπη, θα μεσουρανούμε στην Ευρώπη, για να γίνεται κι εκείνη όλο καλύτερη, και μαζί της θα γινόμαστε και εμείς καλύτεροι.