Το επεισόδιο ξυλοδαρμού του δημοσιογράφου Νίκου Γιαννόπουλου στο Στρασβούργο από τον ευρωβουλευτή Νίκο Παππά δεν είναι ένα μεμονωμένο «ολίσθημα», ούτε μια προσωπική εκτροπή που μπορεί να κρυφτεί πίσω από ανακοινώσεις και πειθαρχικές διαδικασίες. Είναι ο καθρέφτης ενός ΣΥΡΙΖΑ σε παρατεταμένη αποδρομή, ενός κόμματος που έχει χάσει εδώ και καιρό το ηθικό του πλεονέκτημα και πασχίζει να πείσει ότι εξακολουθεί να λειτουργεί με θεσμικούς κανόνες.
Τα νέα από το μπαρ της Αλσατίας ταξίδεψαν αστραπιαία στην Αθήνα και η Κουμουνδούρου επιχείρησε να αντιδράσει γρήγορα. Η αποπομπή Παππά από την Ευρωομάδα και η παραπομπή του προς διαγραφή παρουσιάστηκαν ως αυτονόητες κινήσεις. Όμως, για ένα κόμμα που έχει ήδη υποστεί διασπάσεις, αποχωρήσεις βουλευτών και απώλεια πολιτικού βάρους, η ζημιά είχε γίνει πριν ακόμη γραφτεί η πρώτη ανακοίνωση.
Το παρασκήνιο
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση Παππά λειτούργησε σαν καταλύτης. Όχι μόνο για την πράξη καθαυτή, αλλά για όσα αυτή ξαναφέρνει στην επιφάνεια. Αμφιβολίες, δεύτερες σκέψεις και πολιτικοί υπολογισμοί φούντωσαν, με στελέχη να ανησυχούν περισσότερο για το «κόστος» παρά για την ουσία. Οι πληροφορίες περί ενστάσεων και επιφυλάξεων από τον Παύλο Πολάκη δεν εξέπληξαν κανέναν: απλώς επιβεβαίωσαν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ οι εσωτερικές ισορροπίες εξακολουθούν να μπαίνουν πάνω από το ξεκάθαρο μήνυμα απέναντι στη βία.
Το αποτέλεσμα ήταν νέες εστίες εσωστρέφειας. Παλαιότερες πολιτικές «προστασίες», παλιές συγκρούσεις και ανοικτοί λογαριασμοί επανήλθαν στη μνήμη στελεχών, σε μια στιγμή που το κόμμα θα όφειλε να μιλά με μία φωνή. Αντ’ αυτού, κυριάρχησε η αμηχανία.
Βουλευτές και κομματικά στελέχη εμφανίζονται σε σοκ, επιχειρώντας διαχείριση της κρίσης με λογικές συμψηφισμού. Δηλώσεις όπως εκείνη της Έλενας Ακρίτα, που επιχειρούν να συγκρίνουν ταχύτητες και σιωπές άλλων κομμάτων, δείχνουν ακριβώς το πρόβλημα: όταν χάνεται το ηθικό έδαφος, η άμυνα γίνεται επίθεση προς πάσα κατεύθυνση.
Την ίδια ώρα, οι κλυδωνισμοί στην ήδη συρρικνωμένη Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτουν ένα σχήμα χωρίς συνοχή και σαφή γραμμή. Δημόσιες εμφανίσεις, αμφίσημες πρωτοβουλίες και εικόνες που προκαλούν ερωτήματα προσθέτουν νέους πονοκεφάλους στην Κουμουνδούρου.
Ο ίδιος ο Νίκος Παππάς, επιλέγοντας τα social media αντί της θεσμικής παρουσίας, παραδέχεται «λάθος αντίδραση» αλλά αφήνει υπαινιγμούς για το θύμα, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τη θέση του. Η μήνυση του Νίκου Γιαννόπουλου και η κίνηση της ποινικής διαδικασίας μεταφέρουν πλέον την υπόθεση εκεί όπου δεν χωρούν ούτε κομματικές ισορροπίες ούτε πολιτικές υπεκφυγές.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση Παππά δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι, χωρίς καθαρά όρια και χωρίς ηθικό βάρος, ένα κόμμα δεν αποδυναμώνεται μόνο εκλογικά – απογυμνώνεται πολιτικά.
