Η κυβέρνηση απαντά με ρεαλισμό, τεχνολογία και στρατηγικό σχεδιασμό στην κλιματική κρίση και τα ψευδή σενάρια περί ιδιωτικοποίησης
Η διαχείριση του νερού δεν είναι υπόθεση θεωριών και εύκολων εντυπώσεων. Είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα για το παρόν και –κυρίως– για το μέλλον της χώρας. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, με καθαρή γλώσσα και στοιχεία, αποδομεί τα ψευδή αφηγήματα περί ιδιωτικοποίησης του νερού, τονίζοντας ότι το νερό παραμένει δημόσιο αγαθό, συνταγματικά κατοχυρωμένο. Όσοι εστιάζουν σε τρομολαγνικά σλόγκαν, προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι μέχρι σήμερα το θέμα αντιμετωπιζόταν αποσπασματικά και με ελλείψεις. Το Εθνικό Σχέδιο για τα Ύδατα φιλοδοξεί να βάλει τέλος σε αυτή την αποσύνθεση, ενώ παράλληλα απαντά με υπευθυνότητα στην πρόκληση της κλιματικής κρίσης, η οποία ήδη επηρεάζει καταστροφικά τον υδάτινο χάρτη της χώρας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις 20 χώρες με τον υψηλότερο κίνδυνο λειψυδρίας παγκοσμίως.
Από τη Θεωρία στη Λύση – Με Νέες Τεχνολογίες και Κεντρικό Σχεδιασμό
Ο Χατζηδάκης μιλά τη γλώσσα της ευθύνης, όχι της ψηφοθηρικής παρόρμησης. Με περισσότερα από 1.000 έργα εν εξελίξει και πάνω από 200 ήδη ολοκληρωμένα από το 2019, είναι φανερό πως η κυβέρνηση εργάζεται σιωπηλά, αλλά ουσιαστικά. Το πρόβλημα, όμως, ξεπερνά τα όρια των παραδοσιακών λύσεων. Χρειάζεται κεντρικός συντονισμός – κι όχι ο κατακερματισμός 739 φορέων, πολλοί από τους οποίους είναι αναποτελεσματικοί. Χρειάζεται τεχνολογία, καινοτομία και τόλμη: όπως οι αφαλατώσεις στην Κύπρο και το Ισραήλ ή η επαναχρησιμοποίηση νερού για άρδευση. Το Εθνικό Σχέδιο δεν υπόσχεται μαγικές λύσεις. Εγγυάται, όμως, ότι δεν θα πούμε το νερό… νεράκι. Στηρίζει την ελληνική ύπαιθρο, προστατεύει τους πιο ευάλωτους, και εξασφαλίζει ποιότητα ζωής για τις επόμενες γενιές. Το νερό δεν ιδιωτικοποιείται. Αντιθέτως, προστατεύεται καλύτερα μέσα από σοβαρό σχεδιασμό, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στην παραπληροφόρηση.
Το 2025: Στοχευμένες Παρεμβάσεις, Περιφερειακή Ευθύνη
Το Εθνικό Σχέδιο για τα Ύδατα δεν είναι μια γενικόλογη εξαγγελία. Είναι επιχειρησιακό, με σαφή χρονοδιαγράμματα και περιφερειακή στόχευση. Από τη Θεσσαλία που υπέφερε από τις καταστροφικές πλημμύρες, μέχρι τις άνυδρες Κυκλάδες που αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο πρόβλημα επάρκειας, το σχέδιο θα «κατέβει» στην πράξη, με τοπικές λύσεις βασισμένες σε επιστημονικά δεδομένα. Σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την επιστημονική κοινότητα και τους αγρότες, η κυβέρνηση προχωρά σε ουσιαστικά έργα: από την επέκταση και αναβάθμιση φραγμάτων και ταμιευτήρων, μέχρι την εφαρμογή «έξυπνων» συστημάτων παρακολούθησης της κατανάλωσης και διαρροών.
Είναι πλέον προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιμετωπίζει την πρόκληση της διαχείρισης του νερού ως επικοινωνιακό ζήτημα, αλλά ως στρατηγική εθνική προτεραιότητα. Η σύνδεση του νερού με την αγροτική παραγωγή, τη βιομηχανία, την ενέργεια και τελικά με την ίδια την κοινωνική συνοχή, επιβάλλει σχέδιο, όχι συνθήματα. Όσο κι αν ορισμένοι επενδύουν στα fake news, η κοινωνία βλέπει την πραγματικότητα: μια κυβέρνηση που δεν φοβάται να αγγίξει δύσκολα θέματα, να αναμετρηθεί με παθογένειες δεκαετιών και να θέσει τις βάσεις για ένα βιώσιμο και ανθεκτικό μέλλον.
