Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σιγκαπούρη δεν είναι απλώς ένα ακόμη διπλωματικό ταξίδι σε έναν μακρινό γεωγραφικά προορισμό. Αντιθέτως, αποτελεί μία προσεκτικά σχεδιασμένη κίνηση στη σκακιέρα των διεθνών οικονομικών συμμαχιών. Σε μια περίοδο που η Ευρώπη αναμετράται με προκλήσεις, γεωπολιτικές αναταράξεις και ενεργειακή αβεβαιότητα, η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να «ανοίξει» την Ελλάδα σε νέες αγορές, με στόχο όχι μόνο την προσέλκυση κεφαλαίων, αλλά και τη διασύνδεση της χώρας με τις πιο δυναμικές οικονομίες του πλανήτη.
Ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται αποφασισμένος να μετατρέψει την οικονομική ανάκαμψη σε μια σταθερή αναπτυξιακή προοπτική. Και η Σιγκαπούρη αποτελεί τον ιδανικό χώρο για αυτό το στοίχημα: μια πόλη-κράτος που λειτουργεί σαν μητροπολιτική πλατφόρμα επενδύσεων, τεχνολογίας και χρηματοοικονομικών δομών. Εκεί όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται γρήγορα, μακριά από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Εκεί όπου το «βλέμμα» των επενδυτών δεν κοιτάζει πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά αποτελέσματα. Και αυτά είναι που επιδιώκει να προβάλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης: τη δημοσιονομική σταθερότητα, την ψηφιακή πρόοδο, τις μεταρρυθμίσεις που συνεχίζονται, αλλά και μια Ελλάδα που δεν «ζητάει βοήθεια», αλλά προσφέρει ευκαιρίες.
Ένα «ασιατικό στοίχημα» με ευρωπαϊκή προοπτική
Από το Bloomberg New Economy Forum μέχρι τις διαδοχικές συναντήσεις με διεθνείς επενδυτικούς ομίλους, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν εμφανίζεται ως «εκπρόσωπος μιας μικρής περιφερειακής χώρας», αλλά ως ηγέτης ενός κράτους που θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα ενεργειακή και τεχνολογική αρχιτεκτονική. Άλλωστε, η Σιγκαπούρη δεν έχει επενδυτές που απλώς «ψάχνουν ευκαιρίες». Έχει παίκτες που κοιτάζουν σε βάθος δεκαετίας. Και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η Ελλάδα παρουσιάζει ένα αφήγημα που δεν στηρίζεται σε επιδοτήσεις και αναχρηματοδοτήσεις, αλλά σε εξωστρέφεια, υποδομές, ναυτιλία, ΑΠΕ, τουρισμό υψηλής κατηγορίας και τεχνολογική αναβάθμιση του κράτους.
Παρασκηνιακά, η ελληνική αντιπροσωπεία έχει υψηλούς στόχους. Δεν είναι τυχαίο πως στο Μέγαρο Μαξίμου γίνεται λόγος για «δεύτερο κύμα επενδυτικής μετάβασης», με στόχο να περάσει η χώρα από τη θέση του σταθερού χώρου ανάπτυξης σε διεθνή κόμβο επενδύσεων. Αυτό το αφήγημα έχει ανάγκη η κυβέρνηση και αυτό φαίνεται πως θέλει να πιστοποιήσει στο πιο απαιτητικό περιβάλλον του κόσμου. Στο περιβάλλον που δεν χειροκροτεί λόγια, αλλά συμβόλαια.
Και όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, διακρίνουν ότι το ταξίδι αυτό δεν είναι μια φωτογραφική ευκαιρία. Είναι ένα σιωπηλό μήνυμα: η Ελλάδα δεν ζητά «να τη βρουν». Πηγαίνει η ίδια εκεί που χτίζονται οι επόμενες οικονομικές συμμαχίες. Και αυτό, στην πολιτική, λέγεται αυτοπεποίθηση. Σε μια χώρα που έχει πληρώσει ακριβά την έλλειψή της, ίσως τελικά αυτό είναι το πιο σημαντικό κέρδος.
