Η ανακοίνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ της υποψηφιότητας του Μιθριδάτη από τα Ημισκούμπρια έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις κυρίως λόγω των σχολίων που είχε αναρτήσει στο παρελθόν στα social media ο ράπερ.

Από την πλευρά του ο ίδιος υποστήριξε ότι «πάντα υπερασπίζομαι ΛΟΑΤΚΙ και γυναίκες», ενώ η Νέα Δημοκρατία επιμένει στην κριτική της ότι «οι αναρτήσεις (σ.σ. του Μιθριδάτη) μιλούν από μόνες τους».

Σφοδρή ήταν και η κριτική του συγγραφέα Χρήστου Χωμενίδη προς τον Μιθριδάτη για τον οποίο σημείωσε, σε ανάρτησή του στο Facebook, ότι «γλείφει εκεί που έφτυνε».

«Συντάσσεται με ό,τι ο ίδιος θα χαρακτήριζε ψευτοπροοδευτικό μικροαστισμό. Διεκδιδεί την ψήφο εκείνων που κοροϊδευε. Καταντάει σαν κάποιους ομότεχνους του, οι οποίοι κολακεύουν το κοινό τους επειδή φοβούνται μην τυχόν τους γυρίσει την πλάτη. Από γκεσέμια καταλήγουν ουραγοί» προσθέτει ο συγγραφέας για τον Μιθριδάτη.

Η ανάρτηση του Χρήστου Χωμενίδη για τον Μιθριδάτη

Το κείμενο της ανάρτησης Χωμενίδη για την υποψηφιότητα Μιθριδάτη με τον ΣΥΡΙΖΑ

Το έχω πει και το ξαναλέω.

Τα Ημισκούμπρια ήταν είκοσι χρόνια πριν -την εποχή των παχυλών αγελάδων- τρεις τύποι εξόχως διασκεδαστικοί όσο και κοινωνικά καίριοι. Ο Δημήτρης Μεντζέλος, ο Μιθριδάτης και ο Πρύτανης.

Αφηγούνταν τη ζωή δίχως να μασάνε τα λόγια τους, με έναν τρόπο βιτριολικό, με στίχους συχνά ευρηματικούς, με ευφάνταστη χρήση της γλώσσας.

Προφανώς βρίσκονταν στους αντίποδες της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας, όπως εξάλλου και ο Τζίμης Πανούσης, ας μη μιλήσουμε δε για τον Σερζ Γκενσμπούργκ ή για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Προφανώς τα τραγούδια των Ημίζ πολύ δύσκολα θα έβρισκαν πλέον δισκογραφική να τα εκδόσει.

Το θλιβερό είναι ότι ένας από τους τρεις, ο Μιθριδάτης απεμπολεί το παρελθόν του. Συντάσσεται με ό,τι ο ίδιος θα χαρακτήριζε ψευτοπροοδευτικό μικροαστισμό. Γλείφει εκεί που έφτυνε. Διεκδιδεί την ψήφο εκείνων που κοροϊδευε. Καταντάει σαν κάποιους ομότεχνους του, οι οποίοι κολακεύουν το κοινό τους επειδή φοβούνται μην τυχόν τους γυρίσει την πλάτη. Από γκεσέμια καταλήγουν ουραγοί.

Γιατί το αδικεί έτσι τον εαυτό του; Από ποιά ανάγκη;

‘Υστατη ελπίδα μου; Να γράψει κάποτε ένα τραγούδι ο Μιθροδάτης όπου θα αυτοσαρκάζεται για τα σημερινά καμώματά του.-