Σε μια περίοδο όπου η αντιπολίτευση επιμένει να βλέπει «σκιές» ακόμη και εκεί όπου υπάρχει καθαρό φως, η κυβέρνηση προχωρά με το νέο Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης σε ένα πακέτο ρυθμίσεων που —για να ειπωθεί απλά— διορθώνουν στρεβλώσεις που σέρνονταν εδώ και χρόνια. Ούτε πυροτεχνήματα ούτε μεγαλόστομες υποσχέσεις. Μόνο νομοθεσία που λύνει προβλήματα, επιταχύνει διαδικασίες και βάζει τάξη σε πεδία που λειτουργούσαν με τον αυτόματο πιλότο. Από την ανακατανομή των πόρων αναπτυξιακών προγραμμάτων, μέχρι την ενίσχυση της φορολογικής πειθαρχίας και την εξυγίανση κομβικών επιχειρήσεων, το νέο νομοσχέδιο αποτελεί σαφές μήνυμα σοβαρότητας και διοικητικής καθαρότητας.
Με μια πρώτη ματιά, ο όγκος των αλλαγών μπορεί να φαίνεται τεχνικός. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για βαθιές παρεμβάσεις που αποτυπώνουν την προσπάθεια της χώρας να λειτουργήσει ως κανονικό ευρωπαϊκό κράτος και όχι ως μια οικονομία που διαρκώς «εφευρίσκει» παραθυράκια. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μεταφορά του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ — μια κίνηση που κάποιοι έδειξαν να μην αντιλαμβάνονται, παρότι σηματοδοτεί το αυτονόητο: ότι διαχείριση πόρων και ελεγκτικοί μηχανισμοί πρέπει επιτέλους να συνυπάρχουν με διαφάνεια, αξιοπιστία και ενιαίους κανόνες. Όσοι φοβούνται την οργάνωση, είναι φυσικό να αντιδρούν.
Την ίδια στιγμή, το νομοσχέδιο αγγίζει και το μέτωπο των παράτασεων και διορθώσεων στα στοιχεία επιστροφής ενοικίου. Όχι για να δημιουργήσει νέες «χαριστικές» διατάξεις, αλλά για να δώσει μία δεύτερη —και αυστηρά θεσμική— ευκαιρία σε ιδιοκτήτες που έχασαν προθεσμίες λόγω λαθών ή γραφειοκρατικών κενών. Η αντιπολίτευση μπορεί να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της περί «αναβολών», αλλά η πραγματικότητα είναι πιο απλή: το κράτος οφείλει να διορθώνει, όχι να τιμωρεί όταν υπάρχει καλή πίστη. Και εδώ η επιλογή της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη: δικαιοσύνη και λειτουργικότητα.
Ρυθμίσεις που ξεμπλοκάρουν: Από τα ναυπηγεία μέχρι τις ειδικές εκκαθαρίσεις
Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζεται και η παρέμβαση στα Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. Το ειδικό φορολογικό καθεστώς που εισάγεται, με ακατάσχετες επιστροφές φόρων και απαλλαγές από τόκους και πρόστιμα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, δεν αποτελεί «δώρο», όπως βιάστηκαν να πουν οι γνωστοί σχολιαστές. Είναι μια αναγκαία διόρθωση για να μην τιμωρείται μια βιομηχανική μονάδα στρατηγικής σημασίας εξαιτίας των δικών της ιστορικών πληγών. Αν κάποιος θέλει να ενισχυθεί η παραγωγική βάση της χώρας, τότε γνωρίζει πως τέτοιες παρεμβάσεις είναι προϋπόθεση, όχι εξαίρεση.
Ακόμη πιο ουσιαστικές είναι οι αλλαγές στις ανακοπές πλειστηριασμών. Το νέο πλαίσιο συντομεύει προθεσμίες, βάζει τάξη στον κατακερματισμό των διαδικασιών και αποτρέπει τα φαινόμενα «δικαστικού τουρισμού», όπου οφειλέτες κατέθεταν πολλαπλές ανακοπές σε διαφορετικές δικάσιμους για να καθυστερήσουν την εκτέλεση. Πλέον, όλα συζητούνται ταυτόχρονα, όλα κρίνονται γρήγορα και όλοι γνωρίζουν τι ισχύει. Είναι ο ορισμός της ασφάλειας δικαίου. Φυσικά, το αφήγημα περί «προστασίας των ισχυρών» ανακυκλώνεται ήδη∙ όμως η αλήθεια είναι απλούστερη: όταν οι κανόνες είναι σαφείς και οι χρόνοι συγκεκριμένοι, το σύστημα λειτουργεί προς όφελος όλων.
Ανάλογης σημασίας είναι και η παράταση στις διαδικασίες ειδικής διαχείρισης επιχειρήσεων έως το τέλος του 2026. Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχουν εταιρείες που, λόγω γραφειοκρατίας, δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν κρίσιμες φάσεις αναδιοργάνωσης ή εκκαθάρισης. Αν αυτές οι επιχειρήσεις διαλύονταν τυπικά επειδή «έληξε ο χρόνος», τότε οι εργαζόμενοι, οι μικροί πιστωτές και η οικονομία συνολικά θα υφίσταντο το κόστος. Η παράταση, λοιπόν, είναι πράξη ευθύνης, όχι χάρης.
Σε τελική ανάλυση, το νέο Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης δεν είναι μια ακόμα λίστα τεχνικών άρθρων. Είναι μια πολιτική δήλωση: ότι η χώρα χρειάζεται κανόνες, ταχύτητα και λογική. Και όσο κάποιοι επενδύουν στον θόρυβο, η κυβέρνηση συνεχίζει να επενδύει στη σταθερότητα και στην προοπτική μιας οικονομίας που δεν φοβάται τις αλλαγές — ακόμη και όταν είναι… φωτιά.
