Σε μια περίοδο που ο δημόσιος διάλογος για τα πανεπιστήμια συχνά εξαντλείται σε συνθήματα, αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές κορώνες, η Σοφία Ζαχαράκη επιλέγει τον πιο δύσκολο αλλά και πιο ουσιαστικό δρόμο: αυτόν της πράξης. Η ένταξη της μελέτης στατικής επάρκειας του κεντρικού συγκροτήματος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών στο ΤΠΑ ΥΠΑΙΘΑ 2021-2025 δεν είναι μια ακόμη γραφειοκρατική απόφαση. Είναι πολιτική επιλογή με σαφές αποτύπωμα.
Το συγκρότημα της Πατησίων, με κτίρια ιστορικά αλλά επιβαρυμένα από τον χρόνο, χρειαζόταν εδώ και χρόνια κάτι παραπάνω από ευχές και εξαγγελίες. Χρειαζόταν σχέδιο, χρηματοδότηση και πολιτική βούληση. Και αυτά ακριβώς έβαλε στο τραπέζι η υπουργός Παιδείας, επιταχύνοντας διαδικασίες που στο παρελθόν λιμνάζανε ανάμεσα σε υπηρεσιακές δικαιολογίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Με χρονοδιάγραμμα, συγκεκριμένο προϋπολογισμό και χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το έργο περνά στην τελική ευθεία. Όχι για να «γράψει» επικοινωνιακά, αλλά για να διασφαλίσει ότι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι θα κινούνται σε πανεπιστημιακούς χώρους που πληρούν στοιχειώδεις –και όχι διαπραγματεύσιμες– προδιαγραφές ασφάλειας.
Το μήνυμα είναι σαφές: το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν αναβαθμίζεται με καταλήψεις και συνθήματα, αλλά με παρεμβάσεις ουσίας. Η Ζαχαράκη δείχνει ότι η κυβερνητική πολιτική στην Παιδεία περνά από τα δύσκολα, τα τεχνικά και τα αθόρυβα. Και εκεί ακριβώς κρίνεται η σοβαρότητα. Αν θες, στο επόμενο βήμα μπορώ να το «αγριέψω» λίγο ακόμη παραπολιτικά ή να προσθέσω καθαρό καρφί προς αντιπολίτευση.
