Αν το 2025 ξεκίνησε με τη θερμοκρασία της παγκόσμιας οικονομίας να δείχνει… πυρετό, λόγω της νέας εμπορικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ και των φόβων για επιβράδυνση, η πραγματικότητα διαμορφώθηκε πολύ πιο «δροσερή». Η ετήσια κατάταξη του Economist «Which economy did best» βλέπει το παγκόσμιο ΑΕΠ να κινείται γύρω στο 3%, την ανεργία να παραμένει χαμηλή στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες και τον επίμονα υψηλό πληθωρισμό να αποτελεί την κυρία πρόκληση. Σε αυτό το σκηνικό, η Ελλάδα όχι μόνο δεν «ζεστάθηκε» από τις διεθνείς αναταράξεις, αλλά εξακολουθεί να διατηρεί τη θέση της στις κορυφαίες ευρωπαϊκές επιδόσεις — πίσω μεν από την Πορτογαλία και μερικούς ευχάριστους «εκπλήξεις» όπως η Κολομβία και το Ισραήλ, αλλά πάντα στην πρώτη γραμμή των πρωταγωνιστών.
Το πιο ενδιαφέρον; Παρά το γεγονός ότι η χώρα μας βρέθηκε στην κορυφή το 2022 και το 2023, εξακολουθεί να βρίσκεται ψηλά και φέτος — 6η, μαζί με την Τσεχία. Όχι κατόρθωμα μικρό, ειδικά για μια οικονομία που πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν παράδειγμα προς αποφυγή. Σήμερα, με σταθερό δημοσιονομικό τιμόνι, μεταρρυθμιστική συνέπεια και μακροοικονομικές επιδόσεις που δεν περνούν απαρατήρητες στις αγορές, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι το «θαύμα» δεν ήταν συγκυριακό· ήταν αποτέλεσμα σταθερής στρατηγικής.
Νότος: εκεί όπου η ανάπτυξη δεν θέλει… ανεμιστήρες
Στην κορυφή της λίστας ο Economist εντοπίζει την Πορτογαλία, η οποία συνδυάζει ισχυρή ανάπτυξη, ήπιες πληθωριστικές πιέσεις και ένα χρηματιστήριο που κινείται σε ανοδική τροχιά. Το μυστικό της; Ο τουρισμός που σαρώνει και η προσέλκυση εύπορων ξένων κατοίκων χάρη στο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Αμέσως μετά, Ιρλανδία και Ισπανία, με εντυπωσιακά νούμερα και μια συνολική εικόνα που επιβεβαιώνει ότι ο ευρωπαϊκός Νότος δεν είναι απλώς «επιστρέφει» — έχει ήδη γυρίσει το παιχνίδι.
Η Ελλάδα, στον πυρήνα αυτής της δυναμικής, εμφανίζει βελτιωμένες επιδόσεις σε όλους τους δείκτες: πληθωρισμό, ανάπτυξη, αγορά εργασίας, χρηματιστηριακό κλίμα. Όλα αυτά έρχονται ως επιβεβαίωση μιας σταθερής πορείας που ενισχύει την αξιοπιστία της χώρας στα ευρωπαϊκά fora, αλλά και στους επενδυτές που αναζητούν προβλέψιμο και φιλικό περιβάλλον. Είναι το σημείο όπου η κυβερνητική ρητορική περί «επιστροφής στην κανονικότητα» έχει πλέον απτή μακροοικονομική τεκμηρίωση.
Κι ενώ ο Νότος λάμπει, ο Βορράς δείχνει σημάδια κόπωσης. Εσθονία, Φινλανδία και Σλοβακία καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις, αντιμετωπίζοντας χαμηλή ανάπτυξη και προβληματικές πληθωριστικές επιδόσεις. Η Γερμανία βελτιώνει ελαφρώς τη θέση της, αλλά παραμένει στα χαμηλά πατώματα, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο συνεχίζει να πληρώνει την «κληρονομιά» του υψηλού πληθωρισμού. Η Γαλλία, παρά την πολιτική αβεβαιότητα, επιτυγχάνει μια αξιοπρεπή παρουσία.
Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο μέσο της κατάταξης: σταθερή αγορά εργασίας μεν, αλλά η υψηλή πληθωριστική πίεση κόβει βαθμούς. Αντίθετα, το Ισραήλ ξεχωρίζει, με δυναμική ανάκαμψη και θεαματικές χρηματιστηριακές αποδόσεις, ενώ η Δανία πληρώνει το τίμημα της κατακόρυφης πτώσης της μετοχής της Novo Nordisk.
Το συνολικό συμπέρασμα; Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται αποφασιστικά νοτιότερα. Κι αυτό, σε μια Ευρώπη που εδώ και χρόνια συζητά για «δύο ταχύτητες», δεν είναι απλώς συγκυριακό εύρημα — είναι η νέα γεωοικονομική πραγματικότητα.
Η Ελλάδα, μέσα σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων, δεν είναι πλέον ο «ασθενής του Νότου», αλλά ένας από τους κύριους μοχλούς του. Και όσο η διεθνής οικονομία παλεύει να βρει δροσιά, η χώρα μας δείχνει πως όταν η πολιτική σταθερότητα συναντά τη σοβαρή οικονομική διαχείριση, τότε… το κλιματιστικό της ανάπτυξης δουλεύει στο σωστό mode.
