Σε μια περίοδο όπου η περιοχή μοιάζει πιο εύφλεκτη από ποτέ, ο Γιώργος Γεραπετρίτης επιλέγει να στείλει μήνυμα ψυχραιμίας, αυτοπεποίθησης και –κυρίως– πρωτοβουλίας. Με αφορμή τη Διάσκεψη «Αθήνα: Διάλογοι για την Πολιτική», ο υπουργός Εξωτερικών παρουσιάζει μια Ελλάδα που όχι μόνο δεν παρακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αναλαμβάνει ενεργό ρόλο, επαναφέροντας στο τραπέζι τη στρατηγική της Πενταμερούς Διάσκεψης. Μια κίνηση που δείχνει πως η Αθήνα δεν ποντάρει στην ένταση, αλλά στη διπλωματία – και μάλιστα από θέση ισχύος.
Ο Γεραπετρίτης ξεκαθαρίζει ότι ο στόχος είναι ξεκάθαρος: σταθερότητα, ασφάλεια και σεβασμός του διεθνούς δικαίου. Η Ελλάδα απευθύνεται σε Κύπρο, Αίγυπτο, Τουρκία και Λιβύη, ενώ αφήνει ανοιχτή την πόρτα για όσους θέλουν να παίξουν με κανόνες. Με άξονες την πολιτική προστασία, το μεταναστευτικό και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει αρχιτεκτονική στη χαοτική γειτονιά της Μεσογείου, στον μόνο χώρο όπου τα σύνορα δεν αλλάζουν: στη γεωγραφία.
Φυσικά, ο υπουργός δεν κρύβει τις δυσκολίες. Μιλά καθαρά για «πολύπλοκο εγχείρημα», με χρόνιες εντάσεις που… δεν χρειάζεται να κατονομαστούν. Παρά ταύτα, επιμένει ότι η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει τη συγκυρία και τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα. Και κυρίως, να κεφαλαιοποιήσει την εικόνα σοβαρότητας που –όπως υποστηρίζει– έχει κατοχυρώσει διεθνώς η κυβέρνηση.
Στα ελληνοτουρκικά, η γραμμή είναι σαφής και χωρίς υπαινιγμούς. Ο Γεραπετρίτης υπογραμμίζει ότι οι σχέσεις βρίσκονται σε «πολύ καλό επίπεδο» χάρη στη Διακήρυξη των Αθηνών, με μετρήσιμα αποτελέσματα: σχεδόν μηδενισμένες παραβιάσεις στο Αιγαίο, μειωμένες μεταναστευτικές ροές, αυξημένο τουρισμό και μια συνολική εικόνα εκτόνωσης. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά και χωρίς καμία διάθεση για υποχωρήσεις – όπως επαναλαμβάνει.
Αντίστοιχα και για τη Λιβύη: χωρίς ωραιοποιήσεις για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά με επιμονή στους ανοιχτούς διαύλους. Μια επιλογή που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ρεαλιστική διπλωματία» και που της επιτρέπει να είναι η μοναδική ευρωπαϊκή φωνή με πρόσβαση και στις δύο πλευρές.
Με λίγα λόγια, ο Γεραπετρίτης περιγράφει μια Ελλάδα που δεν φοβάται τις αναφλέξεις, επειδή έχει μάθει να χτίζει γέφυρες. Και –όπως φαίνεται– δεν σκοπεύει να τις αφήσει σε κανέναν άλλον.
