Αν κάποιος περίμενε από τον Νίκο Ανδρουλάκη μια σοβαρή, συγκροτημένη πρόταση για το μέλλον της χώρας, μάλλον δεν παρακολούθησε τη συνέντευξή του στο Mega. Με ύφος «εγώ και το 75% του λαού», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε για ακόμη μια φορά το γνωστό του αφήγημα περί «πολιτικής αλλαγής», λες και δεν πέρασαν εκλογές, λες και δεν κατέρρευσε ο ίδιος στις κάλπες, λες και δεν παραμένει τρίτο κόμμα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να εμφανιστεί ως εναλλακτικός ηγέτης. Ζήτω που καήκαμε, δηλαδή – αλλά όχι από την κυβέρνηση· από την υπερβολή του σχήματος Ανδρουλάκης Α.Ε.
Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει η επίθεση στη Νέα Δημοκρατία, η οποία —σύμφωνα με τον ίδιο— ευθύνεται για τα πάντα: από το ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι τις τιμές στις ζωοτροφές και από τις ζωονόσους μέχρι τον… υδράργυρο. Για όλα φταίει ο «Μητσοτάκης που δεν θέλει να κάνει τη δουλειά της η Δικαιοσύνη», σύμφωνα πάντα με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ που έχει αναγάγει την καταγγελία σε πολιτική γραμμή και την υπερβολή σε κομματικό πρόγραμμα. Μόνο που η πραγματικότητα είναι πεισματάρα: η κυβέρνηση είναι αυτή που κρατάει την οικονομία όρθια, τις διεθνείς σχέσεις σε τροχιά και τα μεγάλα έργα σε πλήρη εξέλιξη. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, κρατάει μόνο σημειώσεις αγανάκτησης.
Αλλά το καλύτερο το είπε για τον Αλέξη Τσίπρα. «Στο φουαγιέ;» απάντησε όταν ρωτήθηκε αν μπορούν να συνομιλήσουν. Η ειρωνεία περισσεύει — το ίδιο και ο φόβος: ο Ανδρουλάκης βλέπει ότι ο Τσίπρας του «τρώει» οξυγόνο και σπεύδει να υπενθυμίσει ότι «μόνος αντίπαλος της ΝΔ είναι το ΠΑΣΟΚ». Η πραγματικότητα όμως, ξανά, έχει άλλη άποψη: η ΝΔ κυβερνά σταθερά, ο ΣΥΡΙΖΑ κλυδωνίζεται, και το ΠΑΣΟΚ… ψάχνει ακόμη τον ρόλο του, μοιρασμένο ανάμεσα στα «δεν» και στα «θα», με αρχηγό που προσπαθεί να πείσει πρώτα το κόμμα του και μετά τη χώρα.
Και στις αγροτικές κινητοποιήσεις, βεβαίως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για «συμμορίες», «κλεμμένα βιος» και «3,4 δισ. που εξαφανίστηκαν». Ατάκες βγαλμένες από ριάλιτι καταγγελίας, χωρίς καμία τεκμηρίωση και με μοναδικό στόχο να δημιουργηθεί εντύπωση. Γιατί, αν κάτι κάνει καλά ο κ. Ανδρουλάκης, είναι να φωνάζει πιο δυνατά απ’ όσο αντέχουν τα επιχειρήματά του. Ευτυχώς όμως, οι αγρότες έχουν μνήμη – και κρίση.
Στο φινάλε, ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται ως ο άνθρωπος που θα φέρει την «πολιτική αλλαγή» και θα νικήσει τη ΝΔ «έστω με μια ψήφο». Μόνο που αυτό το αφήγημα το έχουμε ξανακούσει, από κόμματα που σήμερα εμφανίζονται μόνο στα υποσέλιδα των δημοσκοπήσεων. Η κυβέρνηση συνεχίζει να κυβερνά με σταθερότητα και σοβαρότητα κι εκείνος επιμένει να δίνει μάχη με φαντάσματα: τη δήθεν «γαλάζια συμμορία», την «ατιμωρησία», την «παντοδυναμία», ενώ το μόνο που δεν αγγίζει είναι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να πείσει ότι μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Αν υπάρχει κάτι τελικά που χτίζει με συνέπεια ο κ. Ανδρουλάκης, είναι η απόσταση ανάμεσα στις λέξεις του και στην πραγματικότητα. Και αυτή η απόσταση, όσο κι αν προσπαθεί να την κρύψει πίσω από βαρύγδουπες δηλώσεις, μεγαλώνει.
