Σε μια πολιτική σκηνή που έχει προχωρήσει, ωριμάσει και αφήσει πίσω της τις εποχές του θεατρινισμού, ο Πάνος Καμμένος αποφάσισε να ξαναθυμηθεί ότι… κάτι άφησε στη μέση. Δεν χρειάστηκαν δημοσκοπήσεις, δεν χρειάστηκαν αναλύσεις, ούτε καν πολιτικές εξελίξεις. Χρειάστηκε μόνο ένα σχόλιο του Άρη Πορτοσάλτε, ο οποίος τον αποκάλεσε «τυχοδιώκτη». Και με έναν εντυπωσιακά προβλέψιμο τρόπο, ο κ. Καμμένος ένιωσε ότι αυτό το “χάδι” στο εγώ του ήταν αρκετό για να αναστηθεί πολιτικά.
Η ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα θύμισε λίγο τα παλιά γνωστά: δραματικοί τόνοι, μεγάλες κουβέντες, αναφορές στη «διάσωση της πατρίδας», αυτοαναφορική ηρωική ρητορική. Όλα τα συστατικά που τον έκαναν άλλοτε πρωταγωνιστή ενός πολιτικού ύφους που η χώρα έχει πλέον ξεπεράσει — και ευτυχώς. Με ύφος μισού σωτήρα και μισού παρεξηγημένου, ο κ. Καμμένος υπενθύμισε ότι «δίνει λύση όταν όλοι πνίγονται». Μόνο που σήμερα κανείς δεν πνίγεται· αντιθέτως, το τοπίο είναι καθαρότερο από ποτέ και η πολιτική κουλτούρα απαιτεί σοβαρότητα, συνέπεια και ψυχραιμία.
Το παράδοξο είναι πως ενώ ο ίδιος δηλώνει «αποσυρμένος», μια απλή λεκτική αιχμή ήταν αρκετή για να ξαναμπεί σε mood επιστροφής. Κι αυτό δείχνει πολλά για το τι πραγματικά τον κινητοποιεί — και τι όχι. Όσοι παρακολουθούν την πολιτική σκηνή γνωρίζουν πως οι καιροί έχουν αλλάξει. Η χώρα δεν λειτουργεί πια στον ρυθμό των συναισθηματικών εξάρσεων και των προσωπικών παρεξηγήσεων.
Αν, λοιπόν, ο κ. Καμμένος ονειρεύεται comeback, μπορεί να το κάνει. Η δημόσια σφαίρα όμως έχει ήδη προχωρήσει. Και, κυρίως, δεν έχει καμία διάθεση να ανακυκλώσει πολιτικές περσόνες του χθες, επειδή κάποιος… τους είπε μια κουβέντα παραπάνω.
