Στο ΠΑΣΟΚ έχουν πειστεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει τη «μεγάλη επιστροφή» και έχουν σηκώσει τα αναχώματα τόσο ψηλά που κινδυνεύουν να τους πέσει κανένα… δοκάρι στο κεφάλι. Η χθεσινή κοινή εμφάνιση Ανδρουλάκη – Δούκα ήταν η πιο πρόσφατη απόπειρα να δείξουν «ενότητα», αλλά περισσότερο έμοιαζε με αγωνιώδη άσκηση ισορροπίας: πώς κάνεις άνοιγμα σε όλους, χωρίς να φαίνεται ότι ανοίγεις και στον Τσίπρα.
Ο Χάρης Δούκας παίζει τον ρόλο του «γέφυρα-χωρίς-διόδια», μιλώντας για προγραμματικό διάλογο με όποιον δηλώσει προοδευτικός, κι ας μην έχει καν κόμμα ακόμα. Η Χαριλάου Τρικούπη υιοθετεί τη γραμμή, μπας και ξεκολλήσει η περιβόητη «ακούνητη βελόνα» που έχει γίνει μόνιμο ντεκόρ στα γκάλοπ. Τόσο σταθερή, που ζηλεύει κι ο σεισμογράφος.
Μετά, εμφανίζονται και οι… εσωτερικές χορωδίες: από τη μία «Ναι στον διάλογο, αλλά όχι με τον Τσίπρα» – από την άλλη «Ναι και με τον Τσίπρα», λες και μιλούν για καλεσμένο σε γάμο και όχι για πρώην πρωθυπουργό. Κι όσο οι τάσεις τσακώνονται για το αν ο Τσίπρας είναι «persona non grata» ή «persona maybe», κάποιοι στελέχη έχουν χρόνο να μοιράζουν φιλοφρονήσεις μέχρι και στον Άδωνι Γεωργιάδη. Εκεί πλέον το face control που φοβήθηκε ο Κατρίνης γίνει πραγματικά αναγκαίο.
Στο μεταξύ, ο Ανδρουλάκης ανακοινώνει πρωτοβουλίες, βιντεοσκοπημένα μηνύματα, γέφυρες, διαλόγους και αναθεωρήσεις άρθρων, σαν να τσεκάρει κουτάκια σε check list πριν από το Συνέδριο. Κι όμως, στο τέλος της ημέρας, όλοι ξέρουν το πραγματικό πρόβλημα: δεν είναι ο Τσίπρας που επιστρέφει. Είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θέλει να πάει μπροστά, πίσω… ή απλώς γύρω-γύρω όλοι.
