Γράφει η Ιουλία Βελισσαράτου
Ο Ντόναλντ Τραμπ υποχωρεί αθόρυβα στον παγκόσμιο πόλεμο δασμών – που ξεκίνησε ο ίδιος -χωρίς να σηκώνει σκόνη.
Ή τουλάχιστον αυτό επιθυμεί από τη στιγμή που η επιβολή δασμών έγινε σημαία της αναδιοργάνωσης του κράτους και εκβιαστικό χαρτί διαπραγμάτευσης στις συναλλαγές με τις άλλες χώρες.
Όπως παρατηρεί το CNN το μεγάλο εμπόδιο που δεν είχε υπολογίσει ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ ήταν η κρίση της προσιτής τιμής.
Ο μέσος Αμερικανός με την απότομη αύξηση των προϊόντων δεν μπορεί πλέον να γεμίσει ούτε το μισό ψυγείο. Σε συνδυασμό-μάλιστα- με τη δυσαρέσκεια στις δημοσκοπήσεις και τις εκλογικές απώλειες στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές , ο Τραμπ έχει βάλει μπροστά το PLAN B αν και στα πολύ αρχικά στάδια του.
Η στρατηγική « του σπαγγέτι στον τοίχο» ή αλλιώς δοκιμάζουμε ποια στρατηγική θα πετύχει – υπογραμμίζει εύστοχα ο αρθρογράφος του CNN- περιλαμβάνει επιταγές επιστροφής δασμών ύψους 2 χιλιάδων δολαρίων στεγαστικά δάνεια 50ετούς διάρκειας με δυνατότητας μεταφοράς, καθώς και μειωμένους δασμούς σε βασικά αγαθά παντοπωλείου.
Το αρχικό σχέδιο είχε τρεις βασικούς στόχους στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ:
Η Αμερική θα πλούτιζε- σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ που βουτά κάθε μέρα στην πισίνα του θησαυροφυλακίου του – από τα δις ή ακόμα και τα τρις δολάρια, που θα του έφερναν οι δασμοί.
Ο δεύτερος στόχος του ήταν η μαζική μείωση των κυβερνητικών δαπανών που θα μπορούσε δυνητικά να συμβάλλει στην εξοικονόμηση ακόμα και 1 τρις δολαρίων κάθε χρόνο.
Αυτόματα – κάτι τέτοιο θα σήμαινε- ότι οι επιχειρήσεις θα έκαναν επενδύσεις στις ΗΠΑ, και θα έκαναν περισσότερες προσλήψεις.
Και τρίτον, στο ιδανικό και απλοϊκό σενάριο του Τραμπ, οι περικοπές και τα έσοδα από τους δασμούς θα χρηματοδοτούσαν τη μεγάλη μείωση φόρων και θα ανακούφιζαν τις αμερικανικές τσέπες.
Με μία προϋπόθεση: Και οι τρεις στόχοι θα έπρεπε να λειτουργήσουν αποδοτικά και ταυτόχρονα. Γιατί κάθε στόχος βασίζεται στον προηγούμενο. Αν ένας από αυτούς καταρρεύσει, διαλύεται όλο το οικοδόμημα.
Και όπως φάνηκε ορισμένοι στόχοι δεν λειτούργησαν καθόλου.
Δημοσκόπηση του CNN δείχνει ότι το 72% των Αμερικανών λένε πως η οικονομία είναι σε κακό χάλι και το 61 % ότι οι πολιτικές Τραμπ κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Ακόμα όμως και αν θέλει να εφαρμόσει το εναλλακτικό σχέδιο ανακούφισης των αμερικανικών νοικοκυριών οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι η παροχή δολαρίων στα νοικοκυριά θα μπορούσε να προκαλέσει απότομη αύξηση της ζήτησης χωρίς όμως την αντίστοιχη αύξηση της προσφοράς.Μία ανισορροπία, που θα μπορούσε να επιδεινώσει την ακρίβεια και να εκτοξεύσει τον πληθωρισμό.
Ο υπουργός οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, προανήγγειλε μείωση ορισμένων δασμών που δεν καλλιεγούνται στις ΗΠΑ όπως καφές και μπανάνες.
Αυτό, θα μπορούσε να μειώσει τις τιμές των εισαγωγών αλλά αυτοί που γνωρίζουν λένε ότι δεν θα έχει κάποια ευεργετική επίδραση στις τιμές για τον καταναλωτή.
Η ουσία είναι ότι ο πρόεδρος Τραμπ αρχίζει και καταλαβαίνει – αν και αργά για πολλούς- ότι η ακρίβεια είναι το ένα και μοναδικό πρόβλημα που αν δεν το λύσει η δυσαρέσκεια ακόμα και των πιο πιστών οπαδών του θα αυξάνεται.
Καταλαβαίνει επίσης ότι η υπομονή των πολιτών που δεν έχουν πάρει ανάσα από τις απανωτές οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις δεν είναι ανεξάντλητη.
Ένα νέο σύνθημα αρχίζει να ξεπροβάλει στα χείλη του Σκοτ Μπέσεντ σύμφωνα με το πρότυπο του MAKE AMERICA GREAT AGAIN Ή MAGA και είναι τα ΜΑΚΕ AMERICA AFFORDABLE AGAIN
Γιατί για να νιώθει κάποιος σπουδαίος πρέπει να μπορεί όχι απλα να επιβιώνει αλλά να ζει με αξιοπρέπεια
