«Ξεγυμνώνει» με ψυχρή πολιτική λογική το αφήγημα της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα
Η παρέμβαση του Ανδρέα Δρυμιώτη στον ΣΚΑΪ ήρθε να επιβεβαιώσει κάτι που πολλοί σκέφτονται σιωπηλά: ότι η υποτιθέμενη «επιστροφή» του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκηνή μοιάζει περισσότερο με déjà vu παρά με αναγέννηση. Με λόγια απλά και κοφτά, ο γνωστός πολιτικός αναλυτής έβαλε «ταβάνι» στο νέο πολιτικό εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού, αν αυτό προκύψει, μόλις στο 12%. Και, όπως τόνισε με χαρακτηριστική ειρωνεία, «ένας άνθρωπος που πήρε 31%, έχασε έξι φορές από τον Μητσοτάκη και τώρα λείπει δύο χρόνια, δεν μπορεί να επιστρέψει ως σωτήρας».
Η αποδόμηση του «μύθου Τσίπρα» δεν ήταν σκληρή μόνο επειδή ερχόταν από έναν τεχνοκράτη. Ήταν σκληρή γιατί βασιζόταν σε γεγονότα. Ο Δρυμιώτης θύμισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 κέρδισε ως «αντισυστημική ελπίδα», σε μια εποχή που η κοινωνία έψαχνε για εξιλαστήρια θύματα και απλές λύσεις. Σήμερα, όμως, ούτε η κοινωνία είναι ίδια, ούτε ο Τσίπρας διαθέτει την παραμικρή πειστικότητα να παρουσιαστεί ως «αμόλυντος». Το πολιτικό του αποτύπωμα έχει μείνει πίσω, ανάμεσα στα κλειστά ATM, στα capital controls και στο ψεύτικο αφήγημα της «περήφανης διαπραγμάτευσης».
Ο Τσίπρας σε αναζήτηση ρόλου
Η αλήθεια είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει να κινείται πλέον περισσότερο με το συναίσθημα παρά με τη λογική. Ονειρεύεται πολιτική επιστροφή, όμως οι συνθήκες δεν του το επιτρέπουν. Ο ίδιος μιλά για «επανίδρυση της Αριστεράς», αλλά ο χώρος που τον γέννησε είναι πια κατακερματισμένος και αμήχανος. Και το κυριότερο: η κοινωνία δεν αναζητά πια έναν ακόμη «αντι-Μητσοτάκη». Αναζητά σταθερότητα, προβλεψιμότητα και σοβαρότητα – έννοιες που ο ΣΥΡΙΖΑ κακοποίησε συστηματικά επί ημερών του.
Ο Δρυμιώτης έβαλε το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων όταν αναρωτήθηκε αν «ο Τσίπρας είναι όντως η στιβαρή προσωπικότητα που χρειάζεται η αντιπολίτευση». Το ερώτημα είναι ρητορικό, αλλά η απάντηση αυτονόητη: όχι. Ο ίδιος παραμένει εγκλωβισμένος στην ψευδαίσθηση του 2015, με τους ίδιους ανθρώπους, την ίδια ρητορική, τα ίδια λάθη. Και όπως σωστά επισήμανε ο αναλυτής, «αν έρθει ξανά με τους ίδιους, θα πάρει λιγότερο».
Το φάντασμα της «δεξιάς διαρροής» και το στοίχημα Σαμαρά
Ο Ανδρέας Δρυμιώτης δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο σενάριο ίδρυσης κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά. Με ψυχρή αριθμητική, εκτίμησε ότι μια τέτοια προσπάθεια θα κινηθεί γύρω στο 3-4%, αλλά «θα κάνει ζημιά, γιατί δεν χωνεύει τον Μητσοτάκη». Μια εύστοχη παρατήρηση που αποτυπώνει τη διαφορά πολιτικής ωριμότητας: ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνά, ενώ κάποιοι επιμένουν να ζουν πολιτικά απωθημένα.
Αν, λοιπόν, ο Τσίπρας επιχειρήσει το δικό του «come back» και ο Σαμαράς το δικό του «αντάρτικο», το πολιτικό σκηνικό θα γεμίσει με φωνές του παρελθόντος που μιλούν σε κοινά που δεν υπάρχουν πια. Ο ένας προσπαθεί να αναστήσει μια κουρασμένη Αριστερά χωρίς ιδέες, ο άλλος να εκφράσει μια Δεξιά που έχει ήδη μετεξελιχθεί υπό τη Νέα Δημοκρατία του 2025.
Η κοινωνία, ωστόσο, έχει αφήσει πίσω της τις εποχές των εύκολων συνθημάτων και των προσωπικών στρατηγικών. Ο Δρυμιώτης είπε απλώς αυτό που βλέπουν όλοι: ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πια τίποτα νέο να πει – και ακόμη κι αν επιστρέψει, θα το κάνει όχι ως πρωταγωνιστής, αλλά ως υπενθύμιση ενός πολιτικού κύκλου που έχει κλείσει οριστικά.
Η ανάλυση του Ανδρέα Δρυμιώτη δεν ήταν απλώς μια πρόβλεψη ποσοστών. Ήταν πολιτικό ράπισμα σε όσους θεωρούν ότι μπορούν να αναστήσουν το παρελθόν με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Ο Τσίπρας, με «ταβάνι» το 12%, συμβολίζει την εξάντληση ενός μοντέλου πολιτικής που ζούσε από την αγανάκτηση. Και σήμερα, σε μια Ελλάδα που θέλει να κοιτάζει μπροστά, το παλιό δεν έχει πια χώρο – όσο κι αν προσπαθεί να μεταμφιεστεί σε νέο.