Ο Τσίπρας γύρισε σελίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα τη διαβάζει

Το «βελούδινο διαζύγιο» ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία φαντάζει περισσότερο σαν πολιτική κωμωδία παρά σαν σοβαρό επεισόδιο κομματικής ιστορίας. Από τη στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός ανακοίνωσε την παραίτησή του, όλα δείχνουν πως η σχέση τους υπήρξε κυρίως στις δηλώσεις, στα δελτία τύπου και στις φωτογραφίες για τα social media. Στην πραγματικότητα, οι αγκαλιές και τα «δεν είμαστε αντίπαλοι» ακούγονται σαν προσχήματα για να κρύψουν την αμηχανία της Κουμουνδούρου.

Στα κομματικά όργανα, η σκηνή θυμίζει θέατρο: ο Παύλος Πολάκης και ο Τρύφωνας Αλεξιάδης ζητούν συνεδριάσεις σαν να ψάχνουν τον τρόπο να κρατήσουν ζωντανή τη φαντασίωση της ενότητας, ενώ ο Σωκράτης Φάμελλος προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στην αβεβαιότητα και το σαρκαστικό βλέμμα της πολιτικής πραγματικότητας. Οι αναφορές για «παράλληλες πορείες» μοιάζουν περισσότερο με ευχές παρά με στρατηγικό σχεδιασμό.

Ο Τσίπρας από την πλευρά του έχει επιλέξει το βιβλίο ως το νέο εργαλείο επικοινωνίας. Ανακοινώνει ότι θέλει να «αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια» και να μιλήσει για κρίσεις και «αποτυχημένους του παλαιού συστήματος», σα να λέει στους παλιούς συντρόφους: «εγώ προχωράω, εσείς μείνετε να θυμάστε». Οι δηλώσεις περί «σύντροφου που παραμένει συντροφικός» γίνονται τελικά ένα ειρωνικό σχόλιο στην πραγματικότητα: όταν οι δρόμοι χωρίζουν, οι λέξεις για ενότητα μένουν μόνο στις ανακοινώσεις.

Στην ουσία, ο έρωτας Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μόνο στις διατυπώσεις. Στην πολιτική πράξη, κάθε πλευρά βαδίζει μόνη της, αφήνοντας πίσω τη μεγάλη αγκαλιά της Κουμουνδούρου και το βελούδινο θέαμα των παλιών ημερών. Και η πολιτική κωμωδία συνεχίζεται…