Η κατάρρευση και η προ των πυλών διάλυση έφερε πανικό στον ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πια καθιερωθεί ως ο πολιτικός χώρος που αρνείται πεισματικά την πραγματικότητα όταν δεν τον εξυπηρετεί. Έτσι και τώρα: μπροστά στην επίμονη και σαρωτική εικόνα εκλογικής κατάρρευσης, αντί να κάνει την αυτοκριτική του για τη διάλυση, τις διαγραφές, την ιδεολογική σύγχυση και την αδυναμία στοιχειώδους πολιτικής πρότασης, ρίχνει την ευθύνη… στις δημοσκοπικές εταιρείες.
Τελευταίο θύμα του παραληρηματικού αυτού μετώπου; Η εταιρεία Interview.
Η οποία τόλμησε –ναι, τόλμησε!– να εμφανίσει σε μέτρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία ανοδική δυναμική. Αντιθέτως, κινείται σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, με τη Νέα Δημοκρατία να διατηρεί σαφές προβάδισμα. Η απάντηση της Κουμουνδούρου ήταν σχεδόν υστερική: κατήγγειλε «ψευδή» παρουσίαση, «μαγείρεμα» στοιχείων και «εντολές του Μαξίμου».
Λες και οι αριθμοί πρέπει να παίρνουν έγκριση από τη βάση του κόμματος πριν δημοσιοποιηθούν.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μακρά παράδοση στο να αμφισβητεί ό,τι δεν του κάνει. Όταν οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν πρώτο το 2014 και του έδιναν δυναμική εξουσίας, τις διαφήμιζε παντού. Όταν τον ευνοούσαν για να ανατρέψει την κυβέρνηση Σαμαρά, ήταν εργαλείο της Δημοκρατίας. Τώρα που οι πολίτες τον έχουν γυρίσει την πλάτη, οι ίδιες δημοσκοπήσεις έγιναν όργανο παραπληροφόρησης και «δολοφονίας χαρακτήρων».
Η αλήθεια όμως είναι απλή: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία πολιτική ταυτότητα, κανένα αφήγημα, κανένα στίγμα. Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι ψηφοφόροι του δηλώνουν μπερδεμένοι. Αριστερά, ριζοσπαστική, κεντροαριστερή, φιλολαϊκή ή αντιθεσμική δύναμη; Δεν ξέρει ούτε ο ίδιος. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοκαταστρέφεται με συνέπεια και πάθος.
Κι έτσι, αντί να κοιταχτεί στον καθρέφτη, κοιτά τις… δημοσκοπήσεις. Κι αν δεν του αρέσουν, δεν φταίει το πρόσωπο, αλλά το γυαλί. Μόνο που η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια ενός κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης που αρνείται συστηματικά την αλήθεια, επιλέγοντας να ζει σε ένα φαντασιακό σύμπαν καταγγελιών και συνωμοσιών.
Αν, λοιπόν, οι μετρήσεις είναι «μαγειρεμένες», μήπως να αναζητήσουν έναν καλό… σεφ; Ή καλύτερα, έναν πολιτικό αρχηγό που να μπορεί να μαζέψει τα υλικά από την κουζίνα της Κουμουνδούρου και να φτιάξει κάτι που τρώγεται.
