Διά γυμνού οφθαλμού μπορεί να παρατηρήσει κανείς τις τελευταίες ημέρες ότι η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό. Συνεχείς διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις, έντονη πολιτική αντιπαράθεση στα κανάλια και τη Βουλή, βαρύ κλίμα στα Social Media. Φυσικά όλα αυτά φέρνουν συνεχώς τη συζήτηση στις εκλογές.
Εδώ λοιπόν έχουμε το εξής ανατρεπτικό. Ενώ συνήθως ο Έλληνας όσο περνά ο καιρός ξεχνά, τώρα θυμάται πιο έντονα. Κι έτσι όσο περνά ο καιρός μέχρι την εξαγγελία των εκλογών, τόσο περισσότερο θυμώνει.
Αυτό φυσικά έχει εξήγηση, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ο κόσμος που απογοητεύεται για άλλη μια φορά από το κράτος, δεν στρέφεται σε άλλο κόμμα, αλλά στην αποχή. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά, ότι πριν τη ΝΔ του 2019-2023, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και πιο πριν το ΠΑΣΟΚ και κανείς μα κανείς δεν φρόντισε να παραδώσει τη χώρα έστω και λίγο καλύτερη από ό,τι την παρέλαβε.
Το 2019, ο Μητσοτάκης έδωσε μια ελπίδα στον κόσμο. Το προφίλ του δεν ήταν του γνωστού πολιτικάντη που γνώριζε η πατρίδα μας διαχρονικά. Είχε το προφίλ του τεχνοκράτη, του μεταρρυθμιστή, του ρεαλιστή, του πολιτικού που δεν έταζε περισσότερα από όσα έβλεπε ότι μπορούσε να κάνει. Κι αυτό τότε ήταν «βάλσαμο» μετά τον απίστευτο φιάσκο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την οποία μόνο φειδωλή δεν μπορούσε να την πει κάποιος στα λόγια. Αυτό το «κόντρα» προφίλ με την επιπολαιότητα και την πολιτική απατεωνιά του Τσίπρα, έδωσε την ώθηση στον κόσμο να εκλέξει τον Μητσοτάκη το 2019 με 39%.
Σήμερα, το 2023, οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι. Και τα προφίλ τους, επίσης ίδια. Μπορεί ο Μητσοτάκης να μην είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, αλλά σίγουρα είναι καλύτερος από τον Τσίπρα, αντικειμενικά. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παραδίδει τη χώρα σε καλύτερο επίπεδο από ό,τι την παρέλαβε. Όχι στο καλύτερο δυνατό, αλλά σε καλύτερο.
Εκεί ακριβώς συμβαίνει η εθνική τραγωδία των Τεμπών. Κι εκεί ακριβώς είναι η στιγμή που ο μέσος Έλληνας θυμάται ξανά, τι σημαίνει ελληνικό κράτος. Και το θυμάται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Οι αιώνιες παθογένειες, τα αιώνια προβλήματα, δεν έχουν εξαλειφθεί. Έτσι κι ο Μητσοτάκης γίνεται ένας από τους υπόλοιπους. Γιατί τελικά, μπορεί και να μην την παραδίδει τη χώρα σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι τη βρήκε.
Και τώρα έρχονται τα φρέσκα νούμερα – ποσοστά. Αυτά που ισχύουν κατόπιν του τραγικού δυστυχήματος. Νούμερα τα οποία φέρνουν τη ΝΔ πέριξ του 27 και τον ΣΥΡΙΖΑ πέριξ του 25. Και βλέπουμε όλοι ξεκάθαρα ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν μειωμένα και μειούμενα ποσοστά από τις εκλογές του 2019. Αντίστοιχη φορά που είχε ξανασυμβεί αυτό, ήταν τον Μάιο του 2012, επί μνημονίου. Ήταν και πάλι η αντίστοιχη στιγμή που ο κόσμος δεν πίστευε σε κανέναν απολύτως από την πολιτική ζωή. Και με μια αποχή να φαίνεται ότι θα αγγίξει ακόμα και το 60-65%.
Η αντιπαράθεση που λαμβάνει χώρα μεταξύ των κομμάτων τώρα, είναι κι αυτή που ωθεί ακόμα περισσότερο τους πολίτες μακριά από τα κόμματα και τις εκλογές. Πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων σήμερα πλανάται ένα τεράστιο «ΣΚΑΣΤΕ!», κάθε φορά που οι πολιτικοί λένε τι έπρεπε να κάνουν, τι έκαναν, ή κουνάνε το δάχτυλο κλπ κλπ. Γιατί κανείς πολιτικός μέχρι σήμερα σε ολόκληρη την μεταπολίτευση, δεν έκανε ολοκληρωμένη τη δουλειά του.
Η ημερομηνία λοιπόν των εκλογών δεν αργεί και δεν πρέπει να αργήσει. Ο πρωθυπουργός πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του ότι η χώρα δεν μπορεί να σέρνεται με διαδηλώσεις, πορείες, δακρυγόνα, κρότου λάμψης για κάνα δίμηνο. Ούτε για μια εβδομάδα σερί δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Ο αναβρασμός που υπάρχει τώρα στην κοινωνία πρέπει να καταλαγιάσει. Και η μόνη λύση γι’ αυτό, είναι οι εκλογές!
