Να το ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής. Όποιος είναι παραβάτης του νόμου, πρέπει να διώκεται από τη δικαιοσύνη. Επιβάλλεται να διώκεται από τη δικαιοσύνη. Δεν τίθεται θέμα για το ποιος μπορεί να είναι. Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Είτε πρόκειται για οικονομικό έγκλημα, είτε για πάσης φύσεως έγκλημα.
Αφού το ξεκαθαρίσουμε αυτό, και μιλώ βεβαίως για τον συγκεκριμένο καθηγητή, τώρα πάμε στην ουσία του αποτρόπαιου για ακόμη μία φορά επεισοδίου στην ΑΣΟΕΕ.
Για κανέναν λόγο, κανείς δεν μπορεί να παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Και φυσικά κανείς, δεν μπορεί να δικαιολογεί επιθέσεις σε βάρος κανενός πολίτη. Γι’ αυτό, υπάρχει η δικαιοσύνη.
Πόσες όμως ΑΣΟΕΕ μπορούμε να αντέξουμε ακόμα;
Πόσα παρόμοια περιστατικά μπορούμε ακόμη να δικαιολογήσουμε και να ανεχθούμε ως κοινωνία;
Πόσες ακόμα περιπτώσεις ενδεδυμένες με τον μανδύα της υποτιθέμενης δικαιοσύνης και των «δημοκρατικών ευαισθησιών» μπορούμε να αφήσουμε ατιμώρητες;
Για πόσο ακόμα η ακαδημαϊκή κοινότητα θα μπορεί να αποτελεί τον αποδιοπομπαίο τράγο των κοινωνικών αναταραχών;
Για πόσο ακόμα οι φοιτητές δεν θα ξέρουν αν μπορούν να πάνε στο πανεπιστήμιο που φοιτούν γιατί μπορεί να είναι υπό κατάληψη, ή γιατί πιθανότατα κάποιες περιθωριακές ομάδες έχουν «μπουκάρει» με το έτσι θέλω για να δείρουν, να σπάσουν, να βανδαλίσουν;
Ναι, μόλις ξεκίνησε η εκπαίδευση των ειδικών φρουρών για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Όμως, είναι εφικτό, οι παρόντες αστυνομικοί να έχουν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν. Η άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, που είχε μετατραπεί σε άσυλο της παρανομίας επί δεκαετίες, ήταν από τις πρώτες κινήσεις της σημερινής υπουργού παιδείας. Συνεπώς δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιες «εκδηλώσεις δημοκρατικών φρονημάτων» από ένα μάτσο περιθωριακούς «επαναστάτες» του freddo cappuccino.
Ο νόμος και η τάξη, δεν είναι απλά ένα «μότο». Είναι ένας τρόπος ζωής. Ο μοναδικός τρόπος ζωής που μπορεί να φέρει την ευημερία σε μια κοινωνία.
Αφήστε επιτέλους την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της!
