Στο Προεδρικό η Ελλάδα του μέλλοντος· έξω από τα κάγκελα οι επαναστάτες της πρόζας – όταν η Δημοκρατία γίνεται άλλοθι πολιτικής απουσίας
Η φετινή επέτειος για τα 51 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα γίνει σε λίγες ώρες στο Προεδρικό Μέγαρο. Και ενώ το κράτος ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις προσωπικότητες που σηκώνουν στις πλάτες τους τη σύγχρονη Ελλάδα – από μαθητές και γιατρούς μέχρι Ολυμπιονίκες και εθελοντές –, κάποιοι επιλέγουν ξανά τον ρόλο του… αντιφρονούντα. Όχι από θέση ουσίας, αλλά από επανάληψη συνήθειας. Η απουσία τους δεν εκπλήσσει. Απλώς επιβεβαιώνει ότι ορισμένοι, αν δεν υπάρχει κάμερα ή σύγκρουση, δεν ξέρουν πού να σταθούν.
Όσο η χώρα κάνει μια στροφή στην ωριμότητα και την υπευθυνότητα, ορισμένοι συνεχίζουν να πορεύονται με το ίδιο παλιό εγχειρίδιο «πολιτικής καταγγελίας», που δεν εμπλουτίστηκε ποτέ με ουσία ή πρόταση.
Ο καθένας με τον συμβολισμό του
Ο Αλέξης Χαρίτσης, αρχηγός της Νέας Αριστεράς, θα βρεθεί στις πύλες του Μεγάρου με πρόσφυγα από τη Γάζα. Ανθρώπινη η πρωτοβουλία του – δεν το αμφισβητεί κανείς. Όμως η απόπειρα μετατροπής μιας θεσμικής εκδήλωσης εθνικής μνήμης σε πεδίο ακτιβιστικού εντυπωσιασμού καταλήγει αυτοϋπονόμευση. Το πρωτόκολλο υπήρχε, ενημέρωση υπήρξε, κανείς δεν εξαιρέθηκε. Ο ίδιος γνώριζε, αλλά ήθελε τη σύγκρουση. Και την πήρε. Μα η κάμερα δεν κάνει τη Δημοκρατία· η συνέπεια την κάνει.
Αν ο στόχος ήταν να δώσει περιεχόμενο στη Δημοκρατία, τότε θα μπορούσε να καταθέσει τις απόψεις του εντός του πλαισίου. Αντί αυτού, επέλεξε να παραδώσει λόγο στα σκαλιά. Τελικά, τιμώμενος ο θεσμός ή το εγώ του;
Η αποχή ως κεντρική σκηνή
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα απουσιάσει δηλώνοντας ότι θα βρίσκεται στο Σύνταγμα. Πάλι καλά που δεν επέλεξε άλλη μια κατάληψη της ΕΡΤ. Μιλά για θεσμικές εκτροπές, ενώ η ίδια καταγγέλλει μέτρα περιορισμού χρόνου ομιλίας στη Βουλή – λες και η Δημοκρατία μετριέται σε λεπτά, όχι σε ουσία. Καταγγέλλει τη Δικαιοσύνη, αλλά θυμάται να επικαλεστεί το Σύνταγμα όταν της επιδίδεται μήνυση. Θυμίζει πολιτικό που μιλά για τις Αρχές όταν του είναι χρήσιμες, όχι όταν πρέπει να τις υπερασπιστεί.
Η αλήθεια είναι απλή: η αποχή δεν είναι αντίσταση όταν σου προσφέρεται βήμα και επιλέγεις να το αφήσεις κενό. Είναι απλώς ευκολία.
Στην άλλη πλευρά του κάδρου
Κι ενώ οι επαναστάτες της συγκυρίας αρνούνται να μπουν στην αυλή του κράτους, οι πρώτοι των πρώτων θα σταθούν με αξιοπρέπεια. Η Δανάη Κακοτρίχη και η Δανάη Παπαδοπούλου, τα νέα πρόσωπα της Ελλάδας, θα είναι εκεί. Ο ήρωας του Αράχθου, ο Γκόγκα Λεβιάν, θα είναι εκεί. Οι Ολυμπιονίκες, οι γιατροί, οι εθελοντές, όλοι όσοι αποτελούν το πραγματικό σώμα της σύγχρονης Δημοκρατίας.
Το κράτος δεν είναι απρόσωπο. Έχει πρόσωπα, και θα τα δούμε στο Προεδρικό. Η Δημοκρατία δεν είναι θεατρική σκηνή για πολιτικά statement. Είναι βίωμα, είναι θεσμός, είναι διάρκεια.
Η Δημοκρατία τους χωράει όλους. Ακόμα και όσους δεν μπαίνουν στην πόρτα. Αλλά εκείνοι που διαλέγουν την απουσία για να γράψουν τίτλους, απλώς επιβεβαιώνουν την ήττα τους από την ίδια την πολιτική ζωή. Οι αγώνες δίνονται μέσα – όχι στα κάγκελα.
