Γράφει ο Γιάννης Τσιτσάμης
Και ακούς το τελευταίο χρονικό διάστημα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης να κατηγορεί την κυβέρνηση για “υπαλλήλους του Νετανιάχου”, για Καμόρα, για μαφία και για εγκληματική οργάνωση…
Και έρχεται η ώρα που λες:
«Ρε συ, μήπως έχουν δίκιο; Μήπως δεν τα παραλένε και έχουν βάση όλες αυτές οι κατηγορίες;»
Από την άλλη μεριά, προσπαθείς να θυμηθείς όλα εκείνα που γίνονται ως έργο, και σκέφτεσαι με το μυαλό σου:
«Σε αυτά τα λιμάνια που δεν αφήνουν τους τουρίστες από το κράτος του Ισραήλ να κατέβουν, μήπως κρύβεται τίποτα από πίσω;»
Σε άλλη περίπτωση, παρακολουθείς να κατεβαίνει σύσσωμη η Αριστερά στις πορείες υπέρ του κράτους της Παλαιστίνης, να φωνάζει “λευτεριά και αναγνώριση στον Παλαιστινιακό λαό”, “καταδίκη του δολοφόνου Νετανιάχου”, “αφήστε τα 5.000 φορτηγά με τρόφιμα και φαρμακευτική βοήθεια να φτάσουν στα σύνορα της Γάζας” – εκεί που επικρατεί μια σύγχρονη γενοκτονία – και ούτω καθεξής.
Οι απόψεις διίστανται. Ο κάθε άνθρωπος έχει την ωριμότητα να σκεφτεί και να επεξεργαστεί κάθε μία λεπτομέρεια που του χορηγείται.
Μία λεπτομέρεια όμως, που θα έπρεπε να αναφέρεται αλλά σκόπιμα η Αριστερά αποφεύγει, είναι το εξής:
Η Χαμάς, αυτή η υπέρμαχος προστάτιδα της Παλαιστίνης, είναι εκείνη που ξεκίνησε τον πόλεμο με το Ισραήλ με την εισβολή της σε εκείνο το νεανικό πάρτι στις 7 Οκτωβρίου 2023, σκοτώνοντας τόσα νέα παιδιά και κρατώντας ομήρους μέχρι και σήμερα.
Η Χαμάς είναι εκείνη που κρατάει όμηρο και τον ίδιο τον Παλαιστινιακό λαό τόσα χρόνια μέσα από τις ιδέες και τις πράξεις της.
Δεν έχουμε τις γνώσεις να μιλάμε για μονόπλευρο πόλεμο συμφερόντων.
Αλλά έχουμε το δικαίωμα να υποστηρίζουμε εκείνη τη μεριά που – ξέρουμε – ότι μία μέρα θα μας βοηθήσει σε μια δύσκολη κατάσταση, θα μας στηρίξει έναντι της Τουρκίας, η οποία περιμένει στη γωνία τόσα χρόνια για να ξεκινήσει ίσως έναν νέο πόλεμο.
Και σίγουρα στεκόμαστε δίπλα σε αυτόν τον λαό, που κρατάει στην πλάτη του και στα σύνορά του τις χιλιάδες, αν όχι το εκατομμύριο, ροές μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη.
